Legitymację do złożenia skargi ma więc osoba, której prawa lub obowiązki kształtuje zaskarżony akt, przy czym niekoniecznie muszą być to prawa lub obowiązki publicznoprawne. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej kwestii jest jednolite. Przykładem może być pogląd, zgodnie z którym właściciel nieruchomości jest stroną w każdym postępowaniu administracyjnym, a co za tym idzie i sądowoadministracyjnym
Grzywna nie jest świadczeniem należnym stronie skarżącej, lecz stanowi świadczenie uiszczane do budżetu państwa, dlatego jej wymierzenie oraz jej wysokość wywołuje dolegliwość finansową jedynie wobec organu, któremu grzywna ta jest wymierzana.
Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej polega na tym, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób
Należy zauważyć, że skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem zaskarżenia. Trzeba w niej przytoczyć podstawy kasacyjne wraz z ich uzasadnieniem a wskazać konkretny przepis prawa materialnego lub procesowego, który, zdaniem wnoszącego skargę, został naruszony przez sąd pierwszej instancji oraz formę lub charakter tego naruszenia. Koniecznym elementem prawidłowo sporządzonej skargi kasacyjnej jest
Naczelne zasady ustrojowe państwa nie są, co do zasady, przepisami mogącymi stanowić podstawę do wykazania się indywidualnym, jednostkowym interesem prawnym, a tym bardziej wskazania naruszenia tego interesu przez podmiot wnoszący skargę w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g., to normy konstytucyjne mogą stanowić podstawę do wykazania legitymacji skargowej wówczas, gdy formułują one w sposób bezpośredni obowiązek
Przysługiwanie zaś prawa własności do nieruchomości nie wynika z oświadczenia, lecz musi być udokumentowane w sposób przewidziany prawem. Z tego względu, nawet długoletnie posiadanie nieruchomości samo przez się nie jest stanem prawnym, lecz jedynie stanem faktycznym, świadczącym o przysługiwaniu skarżącym co najwyżej interesu faktycznego, który nie mieści się w pojęciu interesu prawnego, w rozumieniu
Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych, stroną oprócz Skarbu Państwa i właściwej gminy może być dodatkowo tylko ten podmiot, który wykaże, iż ma tytuł prawny do objętej postępowaniem komunalizacyjnym nieruchomości wykluczający jej komunalizację. Tego poglądu w skardze kasacyjnej nie kwestionuje się.
Instytucja prawa pierwokupu ma charakter cywilnoprawny, stąd też wszelkie spory jakie pojawiają się w związku z prawem pierwokupu rozstrzygane są przez sądy powszechne i Sąd Najwyższy, a nie sądy administracyjne.
Przez ocenę prawną rozumie się wyjaśnienie istotnej treści przepisów prawnych i sposobu ich zastosowania w konkretnym wypadku w związku z rozpoznawaną sprawą.
Przedmiotem regulacji przepisu przejściowego jest wyłącznie stosowanie przepisów dotychczasowych do spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji, które to postępowania nie zostały zakończone decyzją ostateczną. Procedura uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie spełnia przesłanek do kwalifikacji do postępowania administracyjnego. Przedmiotem procedury nie jest rozstrzygnięcie
Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej. Dokonując tej kontroli Sąd nie jest uprawniony do badania ewentualnej wadliwości zaskarżonego orzeczenia wykraczającej poza ramy wyznaczone zarzutami skargi kasacyjnej. Oznacza to związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej. A zakres rozpoznania sprawy wyznacza
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. W świetle przywołanych postanowień
Ingerencja w sferę prawa własności musi zatem pozostawać w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do wskazanych celów, dla osiągnięcia których ustanawia się określone ograniczenia, przy czym ograniczenia te powinny być dokonane wyłącznie w formie przepisów ustawowych.
Wskazuje się w orzecznictwie NSA jednoznacznie, że analizowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie służy ochronie interesów Skarbu Państwa, czy Gminy, które wadliwie, z rażącym naruszeniem prawa nabyły prawo własności.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, stanowiący o ograniczeniach w sposobie wykonywania prawa własności, winien stanowić o tym w sposób czytelny i budzący jak najmniej wątpliwości interpretacyjnych. Jeżeli tego nie czyni, budząc wątpliwości tej natury co do przeznaczenia terenu, to może stanowić zagrożenie dla standardów demokratycznego państwa, powielając wątpliwości
