Wyrok NSA z dnia 10 maja 2017 r., sygn. II OSK 1649/16

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, stanowiący o ograniczeniach w sposobie wykonywania prawa własności, winien stanowić o tym w sposób czytelny i budzący jak najmniej wątpliwości interpretacyjnych. Jeżeli tego nie czyni, budząc wątpliwości tej natury co do przeznaczenia terenu, to może stanowić zagrożenie dla standardów demokratycznego państwa, powielając wątpliwości na etapie rozstrzygnięć indywidualnych.

Teza od Redakcji

 

Dnia 10 maja 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Dałkowska -Szary Sędziowie sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Kujawsko - Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 2 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 1326/15 w sprawie ze skargi Wojewody Kujawsko - Pomorskiego na uchwałę Rady Gminy Gostycyn z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. stwierdza nieważność § 27 ust. 2 pkt 5 i § 52 ust. 2 pkt 1 zaskarżonej uchwały, a także § 38 ust. 3 pkt 5 i § 39 ust. 3 pkt 5 tej uchwały w zakresie określenia "budowlanej", 3. w pozostałej części skargę oddala, 4. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego w całości.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 2 marca 2016 r., sygn. akt II SA/Bd 1326/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270; ze zm. zwanej dalej "P.p.s.a.") stwierdził nieważność § 27 ust. 2 pkt 5 zaskarżonej uchwały.