Skoro art. 38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ nie wskazuje formy decyzji dla odwołania dyrektora szkoły, to oznacza to, iż następuje ono w formie zarządzenia wójta /burmistrza, prezydenta miasta/.
Lokalizacja np. super i hipermarketów powinna określić rada miasta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wskazując obszar przeznaczony pod budowę marketów, zaś studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego powinno wskazywać obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2.000 m2 zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca
1. Systematyka przepisu art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "f" i "g" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, a w szczególności kolejność liter "f" oraz "g", nie uzasadnia przekonania, że warunkiem tworzenia i przystąpienia do spółki jest wcześniejsze określenie zasad wnoszenia udziałów i akcji. 2. W ocenie sądu przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy
Artykuł 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ jest przepisem obowiązującym, bo nie został uchylony przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, ani też przepisami tej ustawy nie został znowelizowany. Dlatego w stosunku do
Przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./, które w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego przewidują ich zbycie na rzecz katolickiej osoby prawnej pod inwestycje sakralne lub kościelne oraz katolickie cmentarze wyznaniowe
Rada gminy obowiązana jest przestrzegać zakresu upoważnienia udzielonego jej przez ustawę w zakresie tworzenia aktów prawa miejscowego, a w tych działaniach nie może wkraczać w materię uregulowaną ustawą. Uchwała rady gminy, będąca aktem prawa miejscowego, jest jednocześnie źródłem powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze danej gminy /art. 87 ust. 2 Konstytucji/, musi
1. Sprawa budowy gimnazjum gminnego mieści się w zakresie zadań i kompetencji organów gminy. Okoliczności, które - w ocenie Rady Gminy - każą negatywnie ocenić intencje inicjatorów referendum nie mogą być przedmiotem rozważań Sądu. Skoro bowiem spełnione zostały warunki formalne do przeprowadzenia referendum, to dalsze losy tej inwestycji mogą zostać rozstrzygnięte wyłącznie przez zastosowanie instytucji
Przepis art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./, stanowiący o oddawaniu w użytkowanie wieczyste albo sprzedaży kościelnym osobom prawnym na ich wniosek gruntów przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na inwestycje sakralne i kościelne oraz cmentarze wyznaniowe, nie określa trybu
1. Wniosek komisji rewizyjnej "sam w sobie" nie podlega głosowaniu, a jedynie ma służyć wzbogaceniu obrazu i poszerzeniu wiedzy rady gminy o stopniu wykonania jej własnego budżetu. 2. Sformułowanie zawarte w art. 28b ust. 1a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./: "w sprawie absolutorium" wskazuje, iż bezwzględna większość ustawowego składu rady
Przewidywanie zwiększenia zakresu pomocy finansowej maksymalnie o 25 procent dla właścicieli obiektów będących zabytkami w stosunku do zakresu pomocy udzielanej właścicielom obiektów nie będących zabytkami nie uzasadnia oparcia treści zaskarżonej uchwały na przepisie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150/. Oznacza preferencję obiektów zabytkowych
1. Rekonstrukcja normy przepisów art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, art. 28 Kpa, art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./ oraz par. 26 ust. 2 pkt 2 Statutu NSZZ "Solidarność" prowadzi do przyznania zarządowi regionu kompetencji do występowania do sądu administracyjnego
Jeżeli ujemny wynik finansowy nie może być pokryty we własnym zakresie przez samodzielny publiczny ZOZ, organ, który go utworzył, wydaje rozporządzenie lub podejmuje uchwałę o zmianie formy jego gospodarki finansowej lub o jego likwidacji - art. 60 ust. 3 ustawy z dnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./. W świetle powyższych uregulowań, niewątpliwe jest, iż samo istnienie
Skoro organ gminy /Prezydent Miasta/ wydał decyzję w sprawie jako organ pierwszej instancji, to gmina ta, choć reprezentowana przez inny organ /Zarząd Miasta/ nie jest legitymowana do wniesienia skargi na decyzję organu odwoławczego.
Rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody stwierdzające nieważność uchwały rady gminy powinno zawierać uzasadnienie prawne i faktyczne, które jednoznacznie wskazuje, że przedmiotowa uchwała została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem oznaczonego przepisu prawa materialnego.
Organem prowadzącym schronisko młodzieżowe jest w świetle art. 5 ust. 5a w związku z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ powiat i wobec tego to rada powiatu w myśl art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./ jest uprawniona do ustalania opłat za usługi schroniska.
Skoro uchwała Rady Gminy zawiera sformułowania dopuszczające dotowanie zadań nie mieszczących się w kompetencji gminy lub dopuszcza dotowanie programów realizowanych przez organizacje lub jako kontraktowanie usług, bez jasnego powiązania tych programów czy też usług z zadaniami gminy, to Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej miało obowiązek, uznawszy powyższe naruszenie prawa za istotne, stwierdzić
Art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wyczerpująco określa przesłanki stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy i nie ma podstaw do przyjmowania, że przy wydawaniu rozstrzygnięcia nadzorczego należy badać możliwość zastosowania art. 156 par. 2 Kpa. W tej sytuacji nie można podzielić stanowiska, że doszło do naruszenia tego przepisu
Uchwała rady gminy nie powołująca jako swej podstawy właściwego przepisu prawnego powszechnie obowiązującego lecz powołująca błędnie jako swą podstawę inny przepis prawny, nie jest sprzeczna z prawem, a przez to nie może być przez organ nadzoru stwierdzona jej nieważność na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./
Uchwała rady gminy o wyrażeniu zgody na oddanie w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej nieruchomości przeznaczonej na powiększenie nieruchomości przyległej - podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ i art. 4 ust. 8 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości
Ustalony przez radę gminy regulamin targowiska może zawierać zakazy sprzedaży niektórych towarów, w tym materiałów pirotechnicznych.
Przyjmowanie sprawozdania z wykonania budżetu, jak również udzielenie lub nieudzielenie absolutorium zarządowi gminy należą do zakresu pojęcia "gospodarka finansowa gminy" i przez to w myśl art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ są one jawne. Dlatego w świetle tego przepisu nie jest dopuszczalne by głosowanie nad przyjęciem sprawozdania
Uchwała rady gminy, wydana na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 listopada 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./ nie jest aktem wykonawczym do ustawy
Nie istnieje przepis prawa nie dopuszczający wyboru osoby sprawującej funkcję sekretarza zarządu na "pozostałego członka" zarządu.
