Wyrok NSA z dnia 18 lipca 2003 r., sygn. II SA/Lu 820/03

Artykuł 42 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ jest przepisem obowiązującym, bo nie został uchylony przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, ani też przepisami tej ustawy nie został znowelizowany. Dlatego w stosunku do przepisów tej ostatniej ustawy stanowi on normę prawną szczególną /lex specialis/, która w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego podlegających zbywaniu na rzecz katolickiej osoby prawnej pod inwestycje sakralne lub kościelne oraz katolickie cmentarze wyznaniowe zgodnie z przeznaczeniem ich na te cele w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, stanowi wyłączną podstawę prawną uzasadniającą podjęcie uchwały przez radę właściwą lub sejmik w przedmiocie sprzedaży takiej nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego na rzecz ubiegającej się o jej nabycie katolickiej kościelnej osoby prawnej. Przepis ten jako norma prawna szczególna wyprzedza w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy L. reprezentowanej przez Prezydenta Miasta na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia 29 maja 2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr 149/VI/2003 Rady Miejskiej w L. z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie zbycia na rzecz Prowincjałatu o.o. Bernardynów w K. nieruchomości położonej w L. przy ul. W. 17 - uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.