Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2002 r., sygn. II SA/Lu 742/02

Przewidywanie zwiększenia zakresu pomocy finansowej maksymalnie o 25 procent dla właścicieli obiektów będących zabytkami w stosunku do zakresu pomocy udzielanej właścicielom obiektów nie będących zabytkami nie uzasadnia oparcia treści zaskarżonej uchwały na przepisie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. 1999 nr 98 poz. 1150/. Oznacza preferencję obiektów zabytkowych, podczas gdy ustawa nie wskazuje na preferencję lecz na działania, których bezpośrednim celem jest ochrona obiektów zabytkowych jako dóbr kultury.

Wobec faktu, że podstawowym wyróżnikiem przedmiotu uchwały nie jest cecha zabytkowego charakteru obiektu lecz wielomieszkaniowy charakter domów stanowiących własność osób fizycznych, spośród których jedynie część jest zabytkami oraz wobec faktu, że zabytkami są też domy nie objęte treścią uchwały, należy przyjąć, że wskazany przepis nie jest podstawą prawną uchwały.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Prezydenta Miasta L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia 7 września 2000 r., (...) w przedmiocie nieważności uchwały organu gminy o udzieleniu przez gminę bezzwrotnej pomocy finansowej na remonty wielomieszkaniowych domów stanowiących własność osób fizycznych - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Wojewoda L., po zawiadomieniu z dnia 26 kwietnia 2002 r. o wszczęciu postępowania podjął w dniu 30 kwietnia 2002 r. rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały (...) Rady Miejskiej w L. z dnia 28 marca 2002 r. w sprawie udzielenia przez gminę bezzwrotnej pomocy finansowej na remonty wielomieszkaniowych domów stanowiących własność osób fizycznych. Podstawą decyzji jest przepis art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.