Wyrok NSA z dnia 11 maja 2017 r., sygn. I OSK 2342/16

Wskazuje się w orzecznictwie NSA jednoznacznie, że analizowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie służy ochronie interesów Skarbu Państwa, czy Gminy, które wadliwie, z rażącym naruszeniem prawa nabyły prawo własności.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. NSA Jacek Hyla (spr.) po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K., Gminy Miejskiej K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2016r., sygn. akt I SA/Wa 327/16 w sprawie ze skarg Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K., Gminy Miejskiej K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 327/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K. i Gminy Miejskiej K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2016 r., nr [...].

W uzasadnieniu wskazano, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. stwierdził, że decyzja Wojewody K. z dnia [...] stycznia 1996 r., nr [...], stwierdzająca nabycie przez Gminę K. z mocy prawa, nieodpłatnie, prawa własności nieruchomości położonej w K. przy ul. Ś., oznaczonej jako działki nr [...] i [...]o łącznej pow. 0,0650 ha: - w części dotyczącej sprzedanych lokali nr [...] i nr [...] w budynku położonym na zabudowanej działce nr [...]o pow. 0,0246 ha wraz z przynależnymi udziałami we współwłasności działki nr [...]oraz współwłasności w niewydzielonych częściach wspólnych została wydana z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdził jej nieważność.

Z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego powyższą decyzją wystąpił Prezydent Miasta K. działający w imieniu Gminy Miejskiej K. oraz Skarbu Państwa. Jako podstawę wniosku wskazano wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 maja 2015 r., sygn. akt P 46/13, orzekający o niezgodności z art. 2 Konstytucji RP przepisu art. 156 § 2 k.p.a., w zakresie, w jakim nie wyłącza dopuszczalności stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa, gdy od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu, a decyzja była podstawą nabycia prawa lub ekspektatywy.