Przepis art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739 ze zm./ określający obowiązki w zakresie posiadania środków finansowych niezbędnych do pokrycia kosztów przyjazdu i pobytu w Polsce nie znajduje zastosowania do przebywających w Polsce i pozostających w funkcjonujących związkach małżeńskich cudzoziemców tworzących wraz z obywatelem /obywatelką/ Polski rodzinę, jeżeli
Dowód z zeznań świadków przeprowadza się na wniosek stron lub z urzędu. W ramach wstępnego postępowania wyjaśniającego strony więc mogą być wezwane do wskazania dowodów na poparcie swych twierdzeń, w tym dowodów ze świadków. Wówczas jednak organ wzywa świadków. Praktyka doręczania wezwań stronom postępowania i zobowiązywania ich do przybycia na rozprawę z limitowaną liczbą świadków, o nieokreślonej
W sytuacji gdy podstawę wznowienia postępowania stanowi dokument pochodzący od organizacji praw człowieka, wskazujący na utrzymywanie się w kraju pochodzenia ubiegającego się o wizę pobytową niechęci panującego establishimentu wobec obywateli tego kraju studiujących za granicą należy z punktu widzenia prawidłowo prowadzonego postępowania wznowieniowego ocenić, czy złożony dokument nie wskazuje na nowe
Naganne ze strony organu administracji jest udzielanie cudzoziemcowi nieprecyzyjnych, wprowadzających w błąd informacji w kwestii skutków braku wydania decyzji legalizacyjnej przed upływem ważności poprzedniej wizy, co zmusza go do wyjazdu z Polski w celu uzyskania kolejnego tytułu legalizacyjnego za granicą. Naganne jest również niedochowanie terminów załatwienia sprawy przewidzianych w Kpa oraz formalności
1. Rezygnacja z prowadzenia postępowania dowodowego mającego stwierdzić istnienie i trwałość więzów łączących skarżącego z Polską na skutek założenia rodziny nie może być zastąpiona przez werbalne przytoczenie przepisów Konstytucji mówiących o ochronie małżeństwa i rodziny, dopuszczalności ustanowienia w prawie wewnętrznym, ustawami zwykłymi niższego poziomu ochrony dla cudzoziemców, niż poziom przewidziany
Nie jest uchodźcą ten, u którego jedynym powodem dezercji lub uchylania się od poboru jest niechęć do służby wojskowej lub obawa przed walką. Może on być jednak uchodźcą, jeśli dezercja lub uchylanie się od służby jest połączone z innymi poważniejszymi motywami, dla których opuścił on swój kraj lub przebywa poza jego granicami lub jeśli posiada powody w rozumieniu definicji, dla których obawia się
Przepis art. 107 par. 1 Kpa przewiduje, że decyzja administracyjna powinna zawierać oznaczenie strony. Na oznaczenie to składa się imię i nazwisko, a w odniesieniu do osób prawnych - nazwa i siedziba. W razie potrzeby podać można także datę i miejsce urodzenia osoby fizycznej oraz imiona jej rodziców, czy - jak w sprawach dotyczących statusu uchodźcy - obywatelstwo. Informacja o narodowości nie jest
Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 poz. 174 ze zm./ przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy trwający ponad dwa miesiące należy przedstawić potwierdzenie uprawnienia do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie. Potwierdzenia uprawnienia może dokonać jedynie właściciel lub zarządca lokalu /pomieszczenia/
Poglądy polityczne odmienne od głoszonych przez rząd nie są same w sobie podstawą do ubiegania się o status uchodźcy, gdyż ubiegający się o ten status musi wykazać, że obawia się prześladowania za wyznawanie tych poglądów. Oznacza to, że ubiegający się ma poglądy krytyczne wobec polityki i metod rządzenia oraz, że poglądy te nie są tolerowane przez władze.
1. Przebywanie bez wymaganego zezwolenia na wjazd lub pobyt w Polsce nie jest objęte treścią art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739 ze zm./. 2. Wszczęcie i prowadzenie sprawy o zezwolenie na zamieszkanie na teryturium Rzeczypospolitej Polskiej /art. 17 powyższej ustawy/ nie legalizuje pobytu cudzoziemca w Polsce. 3. Dla oceny legalności pobytu cudzoziemca
1. W wypadku toczącego się postępowania legalizacyjnego, organ administracji ma powinność umożliwić legalny pobyt cudzoziemcowi ubiegającemu się o przedłużenie wizy, któremu termin określony w wizie upłynął, do czasu wydania decyzji. Organy administracji dysponują możliwościami udzielania wizy legalizacyjnej pobyt w Polsce w tego rodzaju sytuacjach i korzystanie z tej możliwości /także z urzędu/ powinno
1. Nietrafny jest pogląd uznający, iż korzystanie z art. 17 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach jest wyłączną prerogatywą administracji w ramach uznania administracyjnego i wobec tego organy administracji mogą wydać decyzję niekorzystną dla cudzoziemca, jeśli nawet istnieją przesłanki pozytywne przewidziane w tym przepisie przy jednoczesnym braku przesłanek negatywnych /art. 13 ust. 1
Przepis art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest skonstruowany w ten sposób, iż wymienia najpierw kategorie spraw dotyczących cudzoziemców, gdzie wyłącza się kontrolę NSA, a następnie ogranicza to wyłącznie, obejmując nim tylko cudzoziemców przebywających w Polsce nielegalnie. Przepis ograniczający drogę do sądu /prawo do sądu
1. Niedopuszczalny jest pogląd, iż skoro właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy zgodności z prawem decyzji to wykluczona jest możliwość zgłaszania "zarzutów merytorycznych" dotyczących postępowania: ustaleń dowodowych i ocen stanu faktycznego, subsumcji, rzetelności postępowania. Niezgodność decyzji z prawem może bowiem wyrażać się w najrozmaitszych przejawach: w naruszeniu prawa materialnego
1. Do wymeldowania w trybie administracyjnym, zgodnie z ustawą, niezbędne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek: - utrata prawa do przebywania w lokalu, - niedopełnienie obowiązku wymeldowania się z pobytu stałego, - faktyczne opuszczenie lokalu. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, ani następnie ustawa z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie
Skoro w materiale dowodowym istnieje dowód na potwierdzenie uzasadnionej obawy przed prześladowaniem ze względów religijnych, przez władze kraju, którego jest obywatelem, to twierdzenie organu, iż okoliczność ta nie została udowodniona, nie może być uznane za trafne w sytuacji, gdy organ z naruszeniem obowiązku poszukiwania prawdy materialnej, określonego w art. 77 par. 1 Kpa nie zebrał i nie rozpatrzył
Dla otrzymania przez cudzoziemca świadczenia z pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego nie wystarczy spełnienie przez wnioskodawcę przesłanek z art. 32 ust. 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./. Niezależnie bowiem od warunku nieprzekraczania tzw. kryterium dochodowego, uregulowanego w art. 4 ust. 1 ustawy, konieczne jest spełnienie przez tę osobę
1. Obowiązek wykazania "stałego i trwałego źródła utrzymania" stanowi wyjście poza przesłanki wynikające z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/, gdzie wymaga się tylko zapewnienia mieszkania i utrzymania. Organ administracji badając spełnienie tej przesłanki winien dokonać interpretacji pojęcia ustawowego i powiązania go ze stanem faktycznym
1. Inaczej niż ma to miejsce w wypadku decyzji administracyjnych, których nawet poważne wadliwości przy ich zdziałaniu, w miarę upływu czasu są w prawie traktowane z rosnącą i stopniowalną tolerancją, czynności materialno-techniczne z tego rodzaju reżimu prawnego nie korzystają. W tej sytuacji jest możliwe ich kwestionowanie nawet po upływie kilkunastu lat od chwili zdziałania, gdy upływ czasu zaciera
Postępowanie w sprawie uchylenia czynności materialno-technicznej, polegającej na wykreśleniu z dowodu osobistego zapisu o miejscu zameldowania na pobyt stały /wymeldowanie/ może być prowadzona na wniosek lub z urzędu. W sytuacji gdy z powodu wycofania wniosku, postępowanie w sprawie zostaje umorzone przez organ I instancji, niedopuszczalne jest przekształcenie trybu postępowania z wnioskowanego na
Własność oraz najem są z zasady prawami dziedzicznymi. Zameldowanie dotyka praw najemcy lokalu lub jego właściciela. Z zameldowaniem wiąże się bowiem niekiedy obowiązek ponoszenia zwiększonych opłat za korzystanie z mieszkania oraz wynika z niego domniemanie, iż zameldowany posiada uprawnienia do przebywania w lokalu. Stosownie do art. 30 par. 4 Kpa organ administracyjny po śmierci wnioskodawcy wymeldowania
Zagrożenie karą za uchylanie się od służby wojskowej w zasadzie nie jest prześladowaniem w rozumieniu Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, sporządzonej w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515 i 516/. Prześladowanie w rozumieniu Konwencji Genewskiej wystąpi wówczas, gdy konsekwencje w razie odmowy pełnienia służby wojskowej, grożące osobie ubiegającej się o status uchodźcy związane
1. Prawa człowieka są prawami uniwersalnymi. Ocena, czy nastąpiło naruszenie praw człowieka, nie jest zależna od tego, co w danym państwie za naruszenie takie się uważa. 2. Naruszeniem praw człowieka jest zarówno arbitralne pozbawienie wolności, jak i zmuszanie do publicznego wyznawania religii lub do wynikającego z zasad religii określonego wyglądu lub zachowania.
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/ odmowa przedłużenia zezwolenia na zamieszkanie może nastąpić w razie ustania przyczyny, dla której zezwolenia udzielono albo w razie wystąpienia którejś z okoliczności wskazanych w art. 13 ust. 1 ustawy /negatywne przesłanki przedłużenia/. Spełnienie którejś z przesłanek pozytywnych decydujących o udzieleniu
