Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2000 r., sygn. V SA 62/00

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/ odmowa przedłużenia zezwolenia na zamieszkanie może nastąpić w razie ustania przyczyny, dla której zezwolenia udzielono albo w razie wystąpienia którejś z okoliczności wskazanych w art. 13 ust. 1 ustawy /negatywne przesłanki przedłużenia/.

Spełnienie którejś z przesłanek pozytywnych decydujących o udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie, jest decydujące także dla ewentualnego przedłużenia tego zezwolenia. Przesłanka działalności gospodarczej jako przyczyna decydująca o udzieleniu lub przedłużeniu zezwolenia na zamieszkanie w Polsce może być przedmiotem badania i oceny pod kątem widzenia, czy nie jest to działalność fikcyjna, czy czysto formalna. Nie jest to dodatkowa przesłanka nie wymieniona w art. 17 lecz ocena związków z Polską poprzez przesłankę istniejącą tj. ocenę prowadzenia działalności gospodarczej. /art. 17 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach/. Ocena taka oczywiście zawiera w sobie elementy uznaniowości i wymaga wykazania przez organ administracyjny faktycznych przesłanek rozumowania i jest poddana kontroli sądu administracyjnego z tego punktu widzenia jak również z punktu widzenia poprawności wnioskowania.