Wyrok NSA z dnia 18 września 2000 r., sygn. V SA 100/00

1. Obowiązek wykazania "stałego i trwałego źródła utrzymania" stanowi wyjście poza przesłanki wynikające z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/, gdzie wymaga się tylko zapewnienia mieszkania i utrzymania. Organ administracji badając spełnienie tej przesłanki winien dokonać interpretacji pojęcia ustawowego i powiązania go ze stanem faktycznym sprawy, przy wskazaniu standardu, jaki uznaje za punkt odniesienia. Musi to być przy tym standard budowany na podstawie ujęcia ustawowego, a nie standard podwyższony na skutek wprowadzenia elementu "stałości i trwałości".

2. Błędna jest interpretacja określenia "tytułu prawnego" do zajmowania mieszkania wyłącznie w kategoriach własności lub przydziału mieszkania spółdzielczego, opiewającego na samego cudzoziemca /art. 19 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach/. Najem jest tytułem wystarczającym w świetle polskiego porządku prawnego, do legalnego zajmowania mieszkania i uzyskania wskutek tego "zapewnienia mieszkania". Interpretacja w tym zakresie musi traktować jednakowo obywateli polskich, jak i cudzoziemców; nie jest dopuszczalne uznawanie wobec cudzoziemców najmu za niedostateczny czy niepełnowartościowy tytuł prawny do zapewnienia sobie mieszkania. Oznaczałoby to bowiem wprowadzenie faktycznej, nie wynikającej z ustawy - dyskryminacji.