Wyrok NSA z dnia 22 marca 2024 r., sygn. III OSK 4257/21
Przy ocenie możliwości zastosowania wyjątku od restrykcyjnych unormowań ustawowych w zakresie świadczeń emerytalnych dla osób pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa, należy dokonać wszechstronnego rozważenia okoliczności faktycznych, w tym charakteru pełnionej służby, i to, czy osoba ta angażowała się w sposób bezpośrednio ukierunkowany na realizowanie charakterystycznych dla ustroju państwa
Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich dotyczące zdolności do zawodowej służby wojskowej podlegają kontroli sądowej ograniczonej do oceny prawidłowości procesu ich wydawania, w tym kompletności i właściwego rozpatrzenia zgromadzonego materiału dowodowego, przy czym nie jest możliwa weryfikacja merytorycznych ustaleń medycznych dokonanych przez komisję.
Zgodnie z art. 68 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, prawo do zwrotu kosztów dojazdu żołnierza zawodowego z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby, jest uwarunkowane zamieszkaniem poza miejscem służby lub miejscowością pobliską, co odzwierciedla zasadę zapewnienia wsparcia żołnierzom w zakresie ich codziennej mobilności.
W kontekście prawa do świadczeń dla działaczy opozycji oraz osób represjonowanych z powodów politycznych, nie każda działalność opozycyjna ani inna forma represji ze strony władz komunistycznych kwalifikuje do uzyskania statusu przewidzianego w ustawie o działaczach opozycji oraz o osobach represjonowanych z powodów politycznych. Kluczowe jest spełnienie ściśle określonych przez ustawodawcę warunków
Żołnierz zawodowy, który do 15 sierpnia danego roku przez okres co najmniej sześciu miesięcy wykonywał obowiązki na stanowisku służbowym, podlega corocznemu opiniowaniu służbowemu i może zostać zwolniony z zawodowej służby wojskowej na podstawie niedostatecznej oceny w tej opinii, niezależnie od długości okresu przebywania na zwolnieniu lekarskim.