Jednorazowe odszkodowanie z tytułu skróconego okresu wypowiedzenia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 /Dz.U. nr 76 poz. 804 ze zm./, stanowi uposażenie żołnierza przysługujące mu w okresie wypowiedzenia, a jedynie wypłacane jednorazowo w formie odszkodowania
Żaden przepis ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 2002 nr 21 poz. 205 ze zm./ nie umożliwia złożenia ponownego wniosku o odroczenie zasadniczej służby wojskowej. Z przepisów tych nie wynika też, aby wniosku takiego nie można było złożyć po odebraniu wezwania w celu odbycia służby wojskowej.
Organizacja ruchu oraz czynności prowadzące do ustawiania znaków drogowych nie należą tylko do sfery działań podejmowanych przez administrację publiczną. Za organ administracji publicznej uprawniony do ustawienia znaku drogowego nie można bowiem uznać ani przedsiębiorcy wykonującego roboty drogowe lub działalność transportową, ani też np. spółdzielni lub wspólnoty mieszkaniowej zarządzającej drogami
Organem właściwym do decydowania o udostępnieniu danych z wojewódzkiej ewidencji pojazdów osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym na ich wniosek do dnia 31 grudnia 2003 r. jest wojewoda. Udostępnienie stosownych danych powinno nastąpić w drodze czynności materialno-technicznej. Odmowa udostępnienia powinna zaś zapaść w formie decyzji administracyjnej.
Ilość i wartość wyrobów i usług, których dotyczą uchybienia wymienione w art. 26 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, organ Inspekcji Handlowej działający na podstawie ustawy z dnia 25 lutego 1985 r. o Inspekcji Handlowej /Dz.U. 1999 nr 105 poz. 1205 ze zm./, określa w drodze decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 27 ust. 1 powołanej
Przynależność do Związku Strzeleckiego i udział tej organizacji w kampanii wrześniowej w 1939 r. nie był pełnieniem służby w Wojsku Polskim, ponieważ Związek Strzelecki nie był częścią struktur Wojska Polskiego, lecz odrębną organizacją społeczną wspomagającą wojsko w wypełnianiu niektórych zadań.
Prawo wojskowego organu emerytalnego do badania przedstawionego zaświadczenia wydanego dla celów naliczenia należnego skarżącemu uposażenia przez okres roku po zwolnieniu ze służby nie dopuszcza możliwości zmiany przez ten organ ostatecznych decyzji administracyjnych.
Organy Państwowej Straży Pożarnej uprawnione są wyłącznie do stosowania zakazów i nakazów wyczerpująco określonych w pkt 1 i 2 ust. 1 art. 26 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./. Wymieniony przepis nie upoważnia tych organów do nakazania rozbiórki urządzeń służących do napełniania butli gazem.
1. Rękojmię, o jakiej mowa w art. 110 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, odnieść można jedynie do osoby bez istotnych wad, która gwarantuje należyte wykonywanie swoich obowiązków. Obowiązki egzaminatora mają szczególny charakter. Wiążą się z wymogiem pryncypialnej postawy, której cechą jest m.in. bezwzględne poszanowanie prawa. Uzasadnione
Uzyskanie opinii starosty w sprawie odwołania komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej nie jest niezbędne do podjęcia decyzji o odwołaniu. Należy więc przyjąć, że przepis art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./ nie uzależnia wydania decyzji o odwołaniu od zajęcia stanowiska /wyrażenia opinii/ przez starostę. Wymaga jedynie
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.
Ograniczona kontrola przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji wydanej w sprawie mianowania na stanowisko lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji publicznej /art. 19 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ogranicza prawa strony do żądania od organu administracji publicznej rozstrzygnięcia takiej sprawy w wymaganym
Ocena, czy w konkretnym przypadku takie szczególne zagrożenie występuje, należy do organów Policji. Organy Policji mogą w tym zakresie prowadzić bardziej lub mniej rygorystyczna politykę, a jej zasady nie podlegają kontroli Sądu, który kontroluje wyłącznie, czy ta ocena nie ma cech dowolności oraz czy przy wydawaniu decyzji nie zostały naruszone przepisy.
Przepis art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, ma zastosowanie także do osoby, która w latach 1944-1956 była zatrudniona w Urzędzie Bezpieczeństwa i nie pełniła w strukturach tego Urzędu służby lub funkcji.
Organ nadzoru rozstrzyga o zastosowaniu kar pieniężnych w ramach uznania administracyjnego, o czym świadczy użycie w cytowanym przepisie prawa wyrażenia "może nakładać". Kara pieniężna przewidziana w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ jest karą administracyjną o charakterze dyscyplinującym i represyjnym. Nie może być
Do czasu nowelizacji ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy /t.j. Dz.U. 2002 nr 76 poz. 693/ dokonanej z dniem 8 listopada 2001 r. nie było żadnych podstaw prawnych do przyznania żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę prawa do zasiłku pogrzebowego po zmarłych rodzicach współmałżonka /teścia, teściowej/. W takiej sytuacji określenie pojęcia członka rodziny żołnierza zawodowego uprawnionego
1. Podmioty, które otrzymały pozwolenia na posiadanie broni na podstawie dotychczasowych przepisów /ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ mają prawo do legalnego posługiwania się tą bronią, którą nabyły zgodnie z obowiązującymi do czasu wejścia w życie nowej ustawy przepisami. Brak jest natomiast podstaw do przekształcenia tych pozwoleń
Skarżący pełnił obowiązkową służbę wojskową od 17 maja 1947 r. do 14 kwietnia 1949 r. jako żołnierz z poboru, w Wojsku Polskim, zatem w okresie wskazanym w art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ i stanowi to samodzielną podstawę do zachowania uprawnień
Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ uprawnień kombatanckich pozbawia się również osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze
1. Decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów wydana w postępowaniu weryfikacyjnym, przyznająca skarżącemu uprawnienia kombatanckie z tytułów i za okresy w niej oznaczone, jeżeli dotyczy sprawy już rozstrzygniętej ostateczną decyzją, obciążona jest wadą uzasadniającą z mocy art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa stwierdzenie jej nieważności. 2. Przepisy ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz
W wypadku wypowiedzenia żołnierzowi zawodowemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, organ jest zobowiązany zastrzec w decyzji początkowy bieg terminu wypowiedzenia. Wskazuje na to jednoznacznie par. 137 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych /Dz.U. 1997 nr 7 poz. 38 ze zm./, w którym stanowi się, że dowódca
W wypadku wypowiedzenia żołnierzowi zawodowemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, organ jest zobowiązany zastrzec w decyzji początkowy bieg terminu wypowiedzenia.
Przepis art. 68 ust. 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, w stanie prawnym obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 129 poz. 1444/ przewidywał obowiązek uzyskania nowego świadectwa homologacji w przypadku dokonania zmiany rodzaju i przeznaczenia pojazdu z samochodu osobowego
Przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950/ stanowi samodzielną podstawę prawną do orzekania przez organ administracji publicznej w sprawach o pozbawienie uprawnień kombatanckich nabytych na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest obowiązujących przed
