Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2003 r., sygn. II SA 395/01

1. Rękojmię, o jakiej mowa w art. 110 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, odnieść można jedynie do osoby bez istotnych wad, która gwarantuje należyte wykonywanie swoich obowiązków. Obowiązki egzaminatora mają szczególny charakter. Wiążą się z wymogiem pryncypialnej postawy, której cechą jest m.in. bezwzględne poszanowanie prawa. Uzasadnione jest z tego powodu stosowanie surowych kryteriów oceny osób, które ubiegają się o wpis do ewidencji egzaminatorów.

2. Nie ma przy tym znaczenia, że ze względu na treść art. 145 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ ostatecznie osoby wykonujące czynności egzaminatora w dniu wejścia w życie ustawy na podstawie dotychczasowych przepisów uważa się za spełniające wymagania określone ustawą, gdyż w kontekście rękojmi, o jakiej mowa w art. 110 ust. 1 pkt 9 ustawy, liczy się dotychczasowa postawa kandydata na egzaminatora. Posunięcie się skarżącego do wejścia w posiadanie i do użycia sfałszowanego dyplomu ukończenia studiów wyższych obaw tych nie wyklucza, prowadząc do słusznego wniosku, że nie daje on rękojmi należytego wykonywania obowiązków egzaminatora. Okoliczność ta eliminuje go z kręgu osób, które mogą ubiegać się o wpis do ewidencji egzaminatorów.