1. Warunkiem skuteczności wniosku o skierowanie do służby zastępczej jest takie uzasadnienie, które przekona organy rozstrzygające o jego załatwieniu, że wskazane w nim przesłanki rzeczywiście występują. 2. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ mówi jedynie o sposobie realizacji powszechnego obowiązku obrony przez
1. Gdy poborowy motywuje niechęć do służby wojskowej "rażącą niezgodnością" obowiązków nakładanych na żołnierzy z zasadami moralnymi wyznawanymi przez niego jako "praktykującego katolika", takie rozumowanie nie może być uznane za przekonujące uzasadnienie wniosku o skierowanie do służby zastępczej w świetle ustawowych warunków uzyskania takiego skierowania /art. 198 ustawy z dnia 21 listopada 1967
Lokal zakładowy, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20 maja 1975 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych, podlega przepisom ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/.
1. Jeżeli w skład gospodarstwa rolnego jako zorganizowanej całości gospodarczej wchodzą dwie lub kilka nieruchomości rolnych będących przedmiotem odrębnej własności członków rodziny, w tym również poborowego, uznanie poborowego za prowadzącego to gospodarstwo podlega stwierdzeniu na podstawie warunków określonych w par. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1989 r. w sprawie udzielania
Z przepisów art. 24 ust. 1, art. 25, art. 26, art. 36 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ wynika, że podstawą wydanych orzeczeń o zdolności poborowych do służby wojskowej są badania lekarskie określone przepisami tej ustawy, co jednak nie oznacza, by komisje poborowe mogły nie uwzględniać przedstawionych przez
Według art. 41 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ wojewódzka komisja poborowa może w jednym postępowaniu rozpoznać sprawę w trybie odwołania, sprzeciwu i nadzoru, a w wyniku takiego rozpoznania może, bądź utrzymać w mocy orzeczenie rejonowej komisji poborowej albo je zmienić lub uchylić, a zatem zakres rozpoznania i rozstrzygnięcia
1. Podstawą wydania przez wojskowego komendanta uzupełnień orzeczenia w sprawie odroczenia poborowemu zasadniczej służby wojskowej jest złożone przez poborowego albo inną uprawnioną osobę do właściwego terenowego organu administracji państwowej podanie, na podstawie którego rejonowa komisja poborowa orzeka w przedmiocie uznania go za jedynego żywiciela rodziny. 2. Według art. 37 ust. 2 pkt 3 ustawy
Brak któregokolwiek ze składników gospodarstwa rolnego /na przykład inwentarza żywego, narzędzi, budynków itp./, wymienionych w art. 55 kodeksu cywilnego, nie świadczy o tym, że pozostałe składniki /na przykład grunty/ nie stanowią gospodarstwa rolnego.
Rozkaz o powołaniu lub zwolnieniu ze służby żołnierza zawodowego jest aktem administracyjnym Ministra Obrony Narodowej nie jest jednak decyzją administracyjną w rozumieniu art. 107 par. 1 Kpa, a zatem nie może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Ustalenie co do zdolności do sprawowania opieki nad inwalidą I grupy przez innego niż poborowy członka rodziny, zaliczonego do II grupy inwalidów, przewidziane w par. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1989 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin /Dz.U. nr 68 poz. 413/, może być dokonane tylko
Stwierdzenie nieważności decyzji o uchyleniu decyzji o odroczeniu służby wojskowej, jako akt deklaratoryjny, działający z mocą wsteczną od daty wydania dotychczasowej decyzji uchyla wszystkie skutki prawne, jakie powstały od daty ogłoszenia lub doręczenia jej. W tej sytuacji skarżący jako poborowy, któremu odroczono służbę wojskową w konsekwencji powinien być z niej bezzwłocznie zwolniony do czasu
1. Sprawa o odroczenie służby wojskowej jest inną sprawą niż sprawa o cofnięcie odroczenia służby wojskowej. 2. Przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa jest tylko przepis prawny rangi ustawowej oraz przepisy aktów prawnych wydanych na podstawie ustaw i w celu ich wykonania.
1. Obowiązek służby wojskowej jest obowiązkiem obywatelskim i obciąża każdego zdolnego do tej służby na zasadach równości. Dolegliwość z tym związana nie narusza akceptowanych społecznie swobód obywatelskich, które nie mogą zakładać uchylania się od powszechnych obowiązków. 2. Skoro rejonowa komisja poborowa w trybie art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
1. W rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 34 poz. 201/ datą wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie "anulowania" /cofnięcia/ - na podstawie zarządzenia nr 5 Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 lutego 1991 r. w sprawie postępowania z poborowymi uznanymi za jedynych żywicieli rodzin - udzielonego uprzednio decyzją
1. Przepisy art. 198 ust. 1 i art. 199 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ nie wyłączają ogólnej zasady działania z urzędu /art. 7 Kpa/ i nie zwalniają organów administracji wojskowej od obowiązku dokładnego i wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a w szczególności wyjaśnienia, czy przekonania religijne lub
1. Przekonania religijne i wyznawane zasady moralne, uzasadniające według art. 198 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ wniosek poborowego o skierowanie do służby zastępczej są kategoriami obywatelskiego prawa do wolności sumienia i wyznania, określonego w art. 82 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i ocena uprawnień poborowego
Przepisy art. 198 ust. 1 i art. 199 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /TJ. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ nie wyłączają zasady działania z urzędu z art. 7 Kpa to jest obowiązku organu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy przez organ rozpatrujący sprawę, a także obowiązku dokładnego uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji, o którym mowa w art.
Podstawy do zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej ze względu na konieczność prowadzenia gospodarstwa rolnego nie może stanowić wyłącznie okoliczność, że potrzebna jest jego pomoc w pracach w takim gospodarstwie.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ organy policji wydają pozwolenie na broń, jeżeli okoliczności faktyczne, na które powołuje się osoba ubiegająca się o pozwolenie na broń, uzasadniają wydanie takiego pozwolenia. Skoro organy policji dokonały takiej oceny i dały wyraz w uzasadnieniach swych decyzji, podważanie
Komisje poborowe powinny w miarę możliwości uwzględniać wszystkie wnioski o skierowanie do zastępczej służby wojskowej w sprawach takich osób, które odbywając służbę zasadniczą musiałyby łamać podstawowe zasady swej religii, albo głęboko utrwalone zasady moralne, zaprzeczenie którym oznaczałoby konflikt sumienia, negatywnie ciążący na rozwoju jednostki.
1. Przy ubieganiu się o skierowanie do odbycia wojskowej służby zastępczej /art. 198 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony - Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ nie wystarczy określić, że przestrzega się wyznawanych zasad moralnych: trzeba je także nazwać i zdefiniować, wskazując te ich nakazy, które pozostają w oczywistej sprzeczności z obowiązkami żołnierza odbywającego
1. Ograniczenie obowiązku prawnego zasadniczej służby wojskowej przez wybór zastępczej formy jego spełnienia jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy powstaje rzeczywisty konflikt pomiędzy obywatelską powinnością obrony państwa a obywatelskim prawem do wolności sumienia, wyznania i przekonań, to jest gdy odbywanie służby wojskowej pozostaje w oczywistej sprzeczności z wyznawanymi przekonaniami religijnymi
