Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 1991 r., sygn. SA/Wr 1047/91

1. Gdy poborowy motywuje niechęć do służby wojskowej "rażącą niezgodnością" obowiązków nakładanych na żołnierzy z zasadami moralnymi wyznawanymi przez niego jako "praktykującego katolika", takie rozumowanie nie może być uznane za przekonujące uzasadnienie wniosku o skierowanie do służby zastępczej w świetle ustawowych warunków uzyskania takiego skierowania /art. 198 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony - Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./.

2. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ wszystkie ustanowione w nich zwolnienia i ograniczenia obowiązków wojskowych dotyczą tylko duchownych, członków zakonów i słuchaczy seminariów duchownych, nie zaś świeckich wyznawców tego Kościoła.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Piotra S. na decyzję Wojewódzkiej Komisji Poborowej w W. z dnia 29 lipca 1991 r. w przedmiocie odmowy skierowania do służby zastępczej.

UZASADNIENIE

W podaniu adresowanym do Wojskowego Komendanta Uzupełnień w W. Piotr S., powołując się na art. 198 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207/, wniósł o przyznanie mu prawa do odbycia służby zastępczej ze względu na wyznawana zasadę moralną, "która gryzie się z jakże istotnymi (...) przekonaniami".