Wyrok NSA z dnia 11 lutego 1991 r., sygn. SA/Wr 57/91

1. Ograniczenie obowiązku prawnego zasadniczej służby wojskowej przez wybór zastępczej formy jego spełnienia jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy powstaje rzeczywisty konflikt pomiędzy obywatelską powinnością obrony państwa a obywatelskim prawem do wolności sumienia, wyznania i przekonań, to jest gdy odbywanie służby wojskowej pozostaje w oczywistej sprzeczności z wyznawanymi przekonaniami religijnymi.

2. Ubieganie się o skierowanie do służby zastępczej przez odwołanie do przekonań religijnych wymaga bliższego określenia wyznawanego systemu religijnego /wyznania/, wskazania jego kanonu /reguły/, wyłączającego możliwość odbywania służby wojskowej, a w razie wątpliwości - także wykazania własnych rzeczywistych związków z tym wyznaniem /kościołem/.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Grzegorza R. na decyzję Wojewódzkiej Komisji Poborowej w W. z dnia 12 listopada 1990 r. w przedmiocie odmowy skierowania do odbywania zastępczej służby wojskowej.

UZASADNIENIE

Grzegorz R. wystąpił do Rejonowej Komisji Poborowej w W. z wnioskiem o przyznanie mu prawa odbywania służby zastępczej, ponieważ wyznawana przez niego religia i poglądy moralne nie pozwalają mu być czynnym członkiem armii, w której "popełnia się grzech przeciwko siódmemu przykazaniu i przeciwko nakazowi umiłowania bliźniego".