Świadczenia kombatanckie nie są odszkodowaniem za represje doznane od hitlerowców a wyrazem szacunku i uznania za zasługi w walce o narodowe i społeczne wyzwolenie Ojczyzny. Zainteresowany musi więc udowodnić, że był więziony ze względów politycznych, narodowościowych lub rasowych.
1. Do zatrudnionego na stanowisku Głównego Inspektora Ochrony Przeciwpożarowej w Urzędzie Gospodarki Morskiej, zajmującego stanowisko kierownicze i samodzielne - zgodnie z art. 2 ust. 6 dekretu z dnia 27 grudnia 1974 r. o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa /Dz.U. nr 50 poz. 321/ i mianowanego na to stanowisko - mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
Art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ nie uzależnia uprawnień kombatanckich od uczestnictwa w walkach jedynie funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, Milicji Obywatelskiej, Oddziałów Robotniczych Milicji Obywatelskiej, Służby Ochrony Kolei, więziennictwa i żołnierzy Wojska Polskiego. Owymi uczestnikami byli np. działacze i pracownicy instancji
Naczelny Sąd Administracyjny nie może dokonywać samodzielnych ustaleń faktycznych wkraczających w kompetencje ZBoWiD.
Służba w Ludowym Wojsku Polskim - niezależnie od czasu - nie wypełnia warunku zawartego w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/. Dopiero wykazanie, że żołnierz brał osobisty udział w walkach stanowi spełnienie wymagań ustawy.
Przynależność do Ukraińskiej Powstańczej Armii stanowi przewinienie w stosunku do narodu polskiego i władzy ludowej, uzasadniające stosownie do preambuły ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ oraz do par. 4 Regulaminu Weryfikacyjnego ZBoWiD /nie publikowany/ odmowę przyznania uprawnień kombatanckich.
m. Powoływanie się przez organy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na dezercję jako przeszkodę do stwierdzenia uprawnień kombatanckich wnioskodawcy tylko wtedy byłoby uzasadnione, gdyby fakt ten ustalono w drodze oceny stosownych dowodów / na przykład akt śledztwa lub akt sądowych w sprawie o dezercję/. 2. Zapis na karcie ewidencyjnej Wojskowej Komendy uzupełnień, że w 1946 roku na mocy amnestii
Podstawowym dowodem przy ubieganiu się o stwierdzenie uprawnień kombatanckich z tytułu działalności w okresie II wojny światowej w ruchu oporu na obszarach innych państw jest jej potwierdzenie zaświadczeniem organów tych państw.
Książeczka wojskowa jest dokumentem urzędowym i w rozumieniu art. 76 par. 1 Kpa korzysta z domniemania prawdziwości zawartych w niej danych. Oznacza to, że pominięcie dowodu z książeczki wojskowej jest możliwe tylko po udowodnieniu przez organ orzekający w sprawie, że jej treść nie jest prawdziwa. Do czasu przeprowadzenia takiego dowodu nie ma podstaw do traktowania książeczki wojskowej odtworzonej
Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ w sposób pełny reguluje kwestię kręgu osób, którym przysługują uprawnienia kombatanckie. Zarówno ustawa, jak i wydany na podstawie zawartego w niej upoważnienia Statut ZBoWiD nie stwierdza, aby służba wojskowa przy rozminowywaniu kraju mogła być podstawą stwierdzenia uprawnień kombatanckich.
Przez udział w walkach o utrwalenie władzy ludowej jako działalność kombatancką w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ - należy uznać uczestniczenie danej osoby w okresie po wyzwoleniu kraju w zbrojnych akcjach prowadzonych przez wyznaczone jednostki Ludowego Wojska Polskiego, funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa
Możliwość uznania działaczy Związku Patriotów Polskich za kombatantów, przewidziana w par. 2 ust. 2 lit. "a" i w par. 6 ust. 6 lit. "c" Regulaminu weryfikacyjnego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, powinna być każdorazowo analizowana z uwzględnieniem istoty ich działalności w rozumieniu przesłanek zawartych w art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U
1. Osoba ubiegająca się o uprawnienia kombatanckie powinna wykazać w sposób nie budzący wątpliwości, że spełnia warunki konieczne do uznania jej za kombatanta. 2. Służba wojskowa w okresie po zakończeniu wojny nie może być uznana za uczestnictwo w walkach o utrwalenie władzy ludowej, a odbywanie służby wojskowej w Marynarce Wojennej i udział w rozminowywaniu kraju /także morza/ również nie odpowiada
Weryfikacja uprawnień kombatanckich nie może polegać na własnych twierdzeniach ubiegającego się o uprawnienia lecz winna polegać na udowodnieniu istotnych okoliczności innymi środkami dowodowymi takimi jak dokumenty i zeznania świadków.
Postępowanie w sprawie zaliczenia nowych okresów działalności kombatanckiej na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ na wniosek osób, które są już członkami Związku Bojowników o Wolność i Demokrację lub mają stwierdzone uprawnienia kombatanckie z innego tytułu, jest postępowaniem w nowej sprawie administracyjnej, wszczętej
Zasada równości wobec prawa wymaga, by pobyt w tym samym obozie i z tych samych przyczyn powodował te same skutki prawne w zakresie uprawnień kombatanckich przyznawanych na podstawie ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/.
