Uzyskanie opinii starosty w sprawie odwołania komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej nie jest niezbędne do podjęcia decyzji o odwołaniu. Należy więc przyjąć, że przepis art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej /Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./ nie uzależnia wydania decyzji o odwołaniu od zajęcia stanowiska /wyrażenia opinii/ przez starostę. Wymaga jedynie
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.
Ograniczona kontrola przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji wydanej w sprawie mianowania na stanowisko lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji publicznej /art. 19 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie ogranicza prawa strony do żądania od organu administracji publicznej rozstrzygnięcia takiej sprawy w wymaganym
Ocena, czy w konkretnym przypadku takie szczególne zagrożenie występuje, należy do organów Policji. Organy Policji mogą w tym zakresie prowadzić bardziej lub mniej rygorystyczna politykę, a jej zasady nie podlegają kontroli Sądu, który kontroluje wyłącznie, czy ta ocena nie ma cech dowolności oraz czy przy wydawaniu decyzji nie zostały naruszone przepisy.
1. Termin z art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ jest terminem prawa materialnego co wyłącza jego przywrócenie na zasadzie art. 58 par. 1 Kpa. 2. Jeżeli strona przedstawia okoliczności, które jej zdaniem przemawiają za nieuwzględnieniem upływu terminu prawa
Przepis art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, ma zastosowanie także do osoby, która w latach 1944-1956 była zatrudniona w Urzędzie Bezpieczeństwa i nie pełniła w strukturach tego Urzędu służby lub funkcji.
Organ nadzoru rozstrzyga o zastosowaniu kar pieniężnych w ramach uznania administracyjnego, o czym świadczy użycie w cytowanym przepisie prawa wyrażenia "może nakładać". Kara pieniężna przewidziana w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ jest karą administracyjną o charakterze dyscyplinującym i represyjnym. Nie może być
Do czasu nowelizacji ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy /t.j. Dz.U. 2002 nr 76 poz. 693/ dokonanej z dniem 8 listopada 2001 r. nie było żadnych podstaw prawnych do przyznania żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę prawa do zasiłku pogrzebowego po zmarłych rodzicach współmałżonka /teścia, teściowej/. W takiej sytuacji określenie pojęcia członka rodziny żołnierza zawodowego uprawnionego
Uchylenie decyzji i zastąpienie rozstrzygnięcia uchylonej decyzji takiej samej treści rozstrzygnięciem jest naruszeniem przepisów prawa. W takim bowiem razie organ odwoławczy, zgodnie z art. 138 par. 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję. W razie gdy jest wadliwe uzasadnienie decyzji organ zastępuje prawidłowym uzasadnieniem. W sprawie będącej przedmiotem
1. Podmioty, które otrzymały pozwolenia na posiadanie broni na podstawie dotychczasowych przepisów /ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ mają prawo do legalnego posługiwania się tą bronią, którą nabyły zgodnie z obowiązującymi do czasu wejścia w życie nowej ustawy przepisami. Brak jest natomiast podstaw do przekształcenia tych pozwoleń
Skarżący pełnił obowiązkową służbę wojskową od 17 maja 1947 r. do 14 kwietnia 1949 r. jako żołnierz z poboru, w Wojsku Polskim, zatem w okresie wskazanym w art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ i stanowi to samodzielną podstawę do zachowania uprawnień
Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ uprawnień kombatanckich pozbawia się również osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze
Z par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów /Dz.U. nr 72 poz. 462/ nie wynika, aby plac manewrowy, na którym przeprowadza się szkolenie kandydatów na kierowców musiał spełniać takie same wymagania, jak plac manewrowy przeznaczony
1. Decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów wydana w postępowaniu weryfikacyjnym, przyznająca skarżącemu uprawnienia kombatanckie z tytułów i za okresy w niej oznaczone, jeżeli dotyczy sprawy już rozstrzygniętej ostateczną decyzją, obciążona jest wadą uzasadniającą z mocy art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa stwierdzenie jej nieważności. 2. Przepisy ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz
Nie da się pogodzić z faktami historycznymi opinia Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu stwierdzająca, że osoby przesiedlone przebywające w obozie w Działdowie nie pozostawały w dyspozycji władz bezpieczeństwa hitlerowskiej Rzeszy.
W wypadku wypowiedzenia żołnierzowi zawodowemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, organ jest zobowiązany zastrzec w decyzji początkowy bieg terminu wypowiedzenia. Wskazuje na to jednoznacznie par. 137 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych /Dz.U. 1997 nr 7 poz. 38 ze zm./, w którym stanowi się, że dowódca
W wypadku wypowiedzenia żołnierzowi zawodowemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, organ jest zobowiązany zastrzec w decyzji początkowy bieg terminu wypowiedzenia.
Posiadanie uprawnień kombatanckich na podstawie przepisów ustawowych obowiązujących przed 1991 r. nie wyklucza ubiegania się o uprawnienia kombatanckie z innych tytułów na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./. Co więcej, wystąpienie z wnioskiem o przyznanie uprawnień
Kwatera zastępcza nie jest nową kwaterą oddaną do użytku W ramach budownictwa realizowanego przez Agencję, lecz kwaterą zwolnioną przez osobę dotychczas ją zajmującą. Obniżenie się stanu technicznego urządzeń, zainstalowanych w kwaterze zastępczej, na skutek ich normalnego zużywania nie stanowi podstawy do odmowy przyjęcia kwatery. Urządzenia te muszą być sprawne, a cała kwatera wyremontowana.
Przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ nie stanowi podstawy przyznania uprawnień kombatanckich. Ustawodawca w tym przepisie wymienił przypadki, w których zachowują uprawnienia kombatanckie te osoby, które uzyskały uprawnienia pod rządami wcześniejszych
Przepis art. 68 ust. 9 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, w stanie prawnym obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 129 poz. 1444/ przewidywał obowiązek uzyskania nowego świadectwa homologacji w przypadku dokonania zmiany rodzaju i przeznaczenia pojazdu z samochodu osobowego
Wdowa po kombatancie nie może się powoływać w postępowaniu weryfikacyjnym na nowe tytuły dla uprawnień kombatanckich, jakie mogłyby przysługiwać jej zmarłemu mężowi, jeśli na te tytuły nie powoływano się w postępowaniu przed ZBoWiD, ani w postępowaniu weryfikacyjnym prowadzonym za życia kombatanta.
Przepis art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950/ stanowi samodzielną podstawę prawną do orzekania przez organ administracji publicznej w sprawach o pozbawienie uprawnień kombatanckich nabytych na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest obowiązujących przed
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1992 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej oraz członków ich rodzin /Dz.U. nr 85 poz. 430 ze zm./ wydane na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 4 poz. 16 ze zm./, nie przewiduje przyznania policjantowi
