Armia Ludowa nie była "organizacją niepodległościową" w rozumieniu art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, przeciwnie - była organizacją która współtworzyła ustrój, z którym walczyły organizacje niepodległościowe.
Wydzielenie przez organ wojskowy części mienia Skarbu Państwa w drodze podziału nieruchomości, z zamiarem przekazania Agencji Mienia Wojskowego do zagospodarowania w trybie przepisów ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego /Dz.U. nr 90 poz. 405 ze zm./, nie ma charakteru podziału w celu realizacji roszczeń Agencji
Z par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 18 maja 1998 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów /Dz.U. nr 72 poz. 462/ nie wynika, aby plac manewrowy, na którym przeprowadza się szkolenie kandydatów na kierowców musiał spełniać takie same wymagania, jak plac manewrowy przeznaczony
Posiadanie uprawnień kombatanckich na podstawie przepisów ustawowych obowiązujących przed 1991 r. nie wyklucza ubiegania się o uprawnienia kombatanckie z innych tytułów na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./. Co więcej, wystąpienie z wnioskiem o przyznanie uprawnień
Wdowa po kombatancie nie może się powoływać w postępowaniu weryfikacyjnym na nowe tytuły dla uprawnień kombatanckich, jakie mogłyby przysługiwać jej zmarłemu mężowi, jeśli na te tytuły nie powoływano się w postępowaniu przed ZBoWiD, ani w postępowaniu weryfikacyjnym prowadzonym za życia kombatanta.
Decyzja w sprawie przywrócenia uprawnień kombatanckich na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U nr 68 poz. 436/ powinna zostać wydana z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji
Zgodnie z kategorycznym przepisem art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, osoby które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienie kombatanckie wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze "uczestników walk o ustanowienie
Zarządzenie starosty powiatu, mające charakter generalny, może być zaskarżone do Naczeknego Sądu Administracyjnego /art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./.
Decyzja, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ "potwierdza działalność" wymienioną w art. 1 ust. 2 czego następstwem jest dopiero przyznanie uprawnień kombatanckich. Jeśli ktoś zatem posiada uprawnienia kombatanckie z jakiegoś tytułu, a równocześnie
Wszelkie zdarzenia faktyczne lub prawne, jakie miały miejsce po wydaniu zaskarżonego aktu nie mogą być miarodajne dla oceny jego legalności i nie mogą wyznaczać orzeczenia Sądu. Przepisy prawa nie wymagają od organu administracji publicznej przewidywania wszystkich społecznych i gospodarczych skutków, jakie mogą nastąpić w efekcie wydanej przez niego decyzji. Organ administracji, po przeanalizowaniu
Pełnienie służby w Wojsku Polskim także po dacie 30 czerwca 1947 r. powoduje zachowanie uprawnień kombatanckich, jeśli początek tej służby przypadł na okres od 10 maja 1945 r. do 30 czerwca 1947 r.
Jeżeli spółdzielczy lokal mieszkalny został uzyskany przy wykorzystaniu pomocy finansowej Ministerstwa Obrony Narodowej, osoby zajmujące ten lokal nie są uprawnione do otrzymania równoważnika mieszkaniowego, przewidzianego przepisami ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433/. Nie ma przy tym istotnego znaczenia, czy skarżący mieszka
Skoro zarządzenie Ministra Obrony Narodowej Nr. 51/MON z dnia 31 sierpnia 1971 r. w sprawie zasad odpowiedzialności i postępowania w przypadkach szkód powstałych w mieniu wojskowym /Dz.Rozk. MON 1986 poz. 42; zm. Dz.Rozk. 1989 poz. 88 i Dz.Rozk. 1996 poz. 248/ objęło zarówno przepisy postępowania zgodnie z delegacją dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności materialnej żołnierzy za
Jedynie dopuszczalne w zakresie praw jakie mogą przypaść dziecku poczętemu /nasciturus/ w zakresie stosunków niemajątkowych wiążą się nie z przyjmowaniem innego pojęcia "osoby fizycznej" na gruncie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ i kodeksu cywilnego, ale z charakterem uprawnień
Czas przebywania w obozie jenieckim jest zaliczony do okresu działalności kombatanckiej lub równorzędnej z nią jeśli niewola pozostawała w związku z pełnioną służbą wojskową /art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./.
Przepisem art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej ustawodawca pozbawia
W przepisie art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ nie ma mowy o żadnych "walkach" w rozumieniu "działań wojennych" ale "walce o niepodległość Polski". Przepis ten nie precyzuje nadto miejsca owej walki o niepodległość Polski. To szersze znaczenie przepisu pozwala
1. Z treści art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ wynika, że za kombatanta można uznać również osobę, która z racji wieku nie mogła uczestniczyć w walce lub działaniach zbrojnych, ale wykonywała czynności usługowe. 2. Żaden przepis cytowanej wyżej ustawy o kombatantach
Dla możliwości skierowania do odbycia służby zastępczej /art. 189 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie wystarczy odwołanie się do ogólnych idei wegetarianizmu i pacyfizmu; niezbędne jest wykazanie rzeczywistych sprzeczności indywidualnych reguł postępowania z obowiązkiem służby wojskowej.
Do stażu zasiłkowego wlicza się także pewne okresy na zasadach przewidzianych w przepisach szczegółowych, nakazujących zaliczenie ich do okresów pracy /okresów zatrudnienia/ od których zależą określone lub ogół uprawnień pracowniczych albo uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Takim przepisem szczególnym jest art. 120 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
1. Rozróżniając /art. 20 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych - Dz.U. nr 53 poz. 295/ wypadki, w jakich prawo jazdy "powinno" a w jakich "może" być cofnięte ustawodawca wskazał, że o pierwszym z tych przypadków /art. 20 ust. 3/ właściwy organ jest obowiązany do cofnięcia prawa jazdy, natomiast w drugim z nich jest on tylko uprawniony
1. Zgodnie z par. 3 ust. 1 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie kierowania kandydatów na kierowców i kierowców pojazdów samochodowych na badania lekarskie i psychologiczne /M.P. nr 56 poz. 322/ jedynym dokumentem stwierdzającym stan zdrowia jest świadectwo lekarskie właściwego zakładu służby zdrowia. 2. Odstępstwo od powyższej zasady, wyrażone w par. 3 ust. 3 zarządzenia
