Wyrok NSA z dnia 6 marca 2001 r., sygn. II SA/Kr 2097/98

Decyzja, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ "potwierdza działalność" wymienioną w art. 1 ust. 2 czego następstwem jest dopiero przyznanie uprawnień kombatanckich. Jeśli ktoś zatem posiada uprawnienia kombatanckie z jakiegoś tytułu, a równocześnie nie potwierdzoną działalność kombatancką z innego tytułu, to przed ostatecznym rozstrzygnięciem pozbawiającym tę osobę nabytych uprawnień kombatanckich należałoby wypowiedzieć się także w tej drugiej kwestii, nie jest to bowiem postępowanie w nowej sprawie, ale w granicach tej samej sprawy administracyjnej. Postępowanie bowiem dotyczy kwestii uprawnień kombatanckich, należy zatem zbadać i przeanalizować wszystkie okoliczności pozwalające ustalić, czy ktoś jest, czy nie jest kombatantem. W obrębie zatem tej samej sprawy będą się mieściły fakty dotyczące działalności skarżącego w czasie wojny, jak i jego powojenna działalność w związku z pełnioną służbą w MO. Jest to też istotne z tego względu, że wiele osób nie występowało przed 31 grudnia 1998 r. z nowymi wnioskami o potwierdzenie /przyznanie/ uprawnień kombatanckich uważając słusznie, iż Urząd będzie orzekał w oparciu o zgromadzony w aktach byłego ZBoWiD materiał dowodowy a zatem, że przy okazji prowadzonej weryfikacji orzeknie o całokształcie ich uprawnień. Przyjęcie, iż organ ma się zajmować badaniem tylko wycinka problematyki związanej z nie zawsze trafną wcześniejszą decyzją ZBoWiD stawiałoby te osoby w sytuacji gorszej od osób, które wystąpiły do Urzędu ze stosownym wnioskiem przed 31 grudnia 1998 r. i praktycznie zamykałoby im drogę do przyznania jakichkolwiek uprawnień kombatanckich w przyszłości mimo istniejącej, choć nie potwierdzonej decyzją działalności kombatanckiej.