Postanowienie SN z dnia 12 kwietnia 2021 r., sygn. I NZP 1/21
Nie ma potrzeby badania, czy uchwała trzech połączonych izb Sądu Najwyższego wywołuje skutki prawne, skoro wcześniej za niezgodną z konstytucją uznał ją Trybunał Konstytucyjny.
Nie ma potrzeby badania, czy uchwała trzech połączonych izb Sądu Najwyższego wywołuje skutki prawne, skoro wcześniej za niezgodną z konstytucją uznał ją Trybunał Konstytucyjny.
Zaświadczenie lekarskie odgrywa niewątpliwie znaczącą rolę przy ocenie zasadności wniosku o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia, jednakże jego treść nie może być dowolna, a sam fakt jego istnienia nie powinien przemawiać automatycznie za pozytywnym rozpatrzeniem wniosku. Oznacza to, że materiał dowodowy w sprawie dotyczącej udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia nie może ograniczać się do
Zakres kognicji Sądu Najwyższego obejmuje wyłącznie badanie, czy uchwała podjęta przez Krajową Radę Sądownictwa nie jest sprzeczna z prawem. Natomiast Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do merytorycznego oceniania sprawy rozstrzygniętej w uchwale. Badaniu podlega więc, co do zasady, jedynie procedura podjęcia uchwały, a nie przesłanki, które zadecydowały o jej treści. Zatem Sąd Najwyższy nie ma kompetencji
W świetle rozważań co do relacji uregulowania z art. 69 p.u.s.p. do zasad wynikających z Konstytucji RP, analizując kwestię przesłanek z art. 69 § 1b p.u.s.p., KRS powinna wykazać, że interes wymiaru sprawiedliwości lub ważny interes społeczny sprzeciwia się pozostawieniu sędziego, który zgłosił Radzie wolę dalszego pełnienia służby sędziowskiej na dotychczasowym stanowisku (art. 61 § 1b zd. 1 w zw
Sąd Najwyższy bada - na etapie odwołania od uchwał Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie przedstawienia Prezydentowi RP kandydata do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego - czy nie dojdzie do potencjalnego naruszenia niezależności i bezstronności przez sąd orzekający z udziałem takiego sędziego. Sąd Najwyższy potwierdził także, że kontrola taka obejmuje także uchwały dotyczące przedstawienia kandydatur
Treść uzasadnienia ma wskazywać na okoliczności, które daną decyzję czynią zasadną. Okoliczności takiej nie stanowi sam fakt, że decyzję podjął organ do tego umocowany, ani też samo zapewnienie tego organu o zasadności podjętej przezeń decyzji.
Art. 69 § 1b zd. 2 p.u.s.p. nie wyłącza możliwości odwołania się sędziego od uchwały KRS i nie stanowi wyjątku przewidzianego przez art. 44 ust. 1 zd. 1 in fine ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa, a zatem art. 44 ust. 1 ustawy stanowi samodzielną podstawę odwołania od uchwały KRS.
Sprawiedliwość społeczna jest definiowana jako dążenie do zachowania równowagi w stosunkach społecznych i powstrzymywanie się od kreowania nieusprawiedliwionych, niepopartych obiektywnymi wymogami i kryteriami przywilejów dla wybranych grup obywateli. Sprawiedliwość społeczna jest celem, który ma urzeczywistniać demokratyczne państwo prawne. Nie jest demokratycznym państwem prawnym państwo, które nie
Interes wymiaru sprawiedliwości lub ważny interes społeczny sprzeciwia się pozostawieniu sędziego, który zgłosił Radzie wolę dalszego pełnienia służby sędziowskiej na dotychczasowym stanowisku (art. 61 § 1b zd. 1 w zw. z art. 69 § 1 p.u.s.p). Sformułowanie użyte w art. 69 § 1 p.u.s.p. o "woli dalszego zajmowania stanowiska" wskazuje wyraźnie na powiązanie tego przepisu z konstytucyjną zasadą nieusuwalności
Interpretacja przepisów ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego nie pozostawia wątpliwości, że roszczenia odszkodowawcze, czy prawo do zadośćuczynienia dotyczą osoby represjonowanej, a nie jej najbliższych, np. dzieci. W wypadku śmierci osoby represjonowanej, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, przysługujące
1. Oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego w rozumieniu art. 89 § 1 pkt 3 u.SN zachodzi wówczas, gdy sprzeczność ta jest zauważalna prima facie, bez potrzeby dokonywania pogłębionej analizy i jej występowanie nie nasuwa żadnych wątpliwości. Na tle art. 89 § 1 pkt 3 u.SN o oczywistej sprzeczności ustaleń sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym
Na podmiocie wnoszącym skargę nadzwyczajną spoczywa w pierwszej kolejności powinność wykazania zaistnienia w danej sprawie przynajmniej jednego z uchybień wymienionych w art. 89 § 1 pkt 1-3 u.SN. Stwierdzenie wystąpienia którejkolwiek z tych przesłanek potwierdza, że zaskarżony wyrok był wadliwy. Z perspektywy skargi nadzwyczajnej tylko wyrok wadliwy może naruszać zasadę wynikającą z art. 2 Konstytucji