Wyrok SN z dnia 27 października 2015 r., sygn. III KRS 69/15
Upływ kolejnych lat stażu służby sędziowskiej, o którym stanowi art. 91a § 3 p.u.s.p., należy liczyć nie od dnia 1 stycznia 2009 r., lecz od daty objęcia przez sędziego stanowiska w danym sądzie. Zatem sędzia, który pełnił urząd (pozostawał w służbie) w dniu 1 stycznia 2009 r., mógł uzyskać stawkę awansu płacowego bezpośrednio wyższą niż wynikająca z art. 10 ustawy nowelizującej nie wcześniej niż po
Udzielenie sędziemu urlopu dla poratowania zdrowia w myśl art. 93 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2018 r. poz. 23) nie może być następstwem swobodnej (uznaniowej) decyzji Ministra Sprawiedliwości.
Pojęcie "nieskazitelny charakter" należy tłumaczyć dynamicznie, w sposób ekstensywny, dążąc raczej do skatalogowania cech tworzących paradygmat sędziego niż podejmując wysiłki w celu objaśnienia wyrażeń "nieskazitelny" oraz "charakter". W piśmiennictwie wielokrotnie podejmowano próby takiego opisu przedmiotowego pojęcia, w związku z czym można twierdzić, że sędzia powinien być: uczciwy, pracowity,
Na postanowienie w przedmiocie kosztów postępowania, wydane przez sąd w składzie asesora sądowego w okresie przed powierzeniem mu pełnienia obowiązków sędziego (art. 106i § 10 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, jednolity tekst: Dz. U. z 2016 r., poz. 2062 ze zm.), przysługuje zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 394 § 1 k.p.c.).
Ustawowe wymagania i profesjonalizm prawniczy oczekiwany od asystenta sędziego lub referendarza sądu administracyjnego, bez profesjonalnej aplikacji, do kandydowania na wolne stanowisko sędziego w wojewódzkim sądzie administracyjnym powinny być dla dobra administracyjnosądowego wymiaru sprawiedliwości uprzednio sprawdzone na stanowisku i podczas wykonywania obowiązków asesora sądowego, chyba że kandydat
Między przepisami art. 70 § 1 i art. 71 § 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych występuje istotna różnica. Pierwszy z nich ma charakter bezwzględnie obowiązujący, bowiem stwierdzona zgodnie z jego wymaganiami trwała niezdolność do pełnienia służby nie pozostawia Krajowej Radzie Sądownictwa swobody decyzyjnej. W takim przypadku przeniesienie w stan spoczynku ma charakter obligatoryjny. Natomiast
Pełnomocnik strony w sprawie o rozwód, który nie składa wniosku o skierowanie sprawy na termin rozprawy apelacyjnej poza kolejnością wpływu, ze wskazaniem, że występuje szczególnie uzasadniony przypadek, nie może skutecznie domagać się stwierdzenia przewlekłości postępowania, gdy rozprawa apelacyjna została wyznaczona po roku oczekiwania, zgodnie z kolejnością wpływu (§ 56 ust. 1 rozporządzenia Ministra
Posłużenie się w postępowaniu konkursowym na wolne stanowisko sędziowskie, w którym startuje tylko jeden kandydat, kryterium długości stażu zawodowego, bez jakiegokolwiek odniesienia się do ilości i jakości pełnionej w tym okresie służby sędziowskiej oraz sporządzonej w tym postępowaniu oceny kwalifikacji, narusza art. 33 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa.
Uzyskanie od lekarza orzecznika ZUS stosownego orzeczenia dotyczącego zdolności sędziego do pełnienia przez niego obowiązków służbowych jest niezbędnym elementem postępowania zainicjowanego wnioskiem o przeniesienie go w stan spoczynku, jednakże gdy orzeczenie to zostanie już wydane i przedstawione Krajowej Radzie, to podlega ono ocenie, przy wzięciu pod uwagę jego uzasadnienia, które musi przekonywać
Art. 32d Prawa o ustroju sądów powszechnych, w brzmieniu obowiązującym do 23 stycznia 2014 r., nie zawierał zamkniętego katalogu przepisów ustawy o pracownikach sądów i prokuratury, mających zastosowanie do dyrektorów sądów (i ich zastępców).
Okoliczności, jakie spowodowały, że kryteria przybrały postać niekorzystną dla skarżącego, nie poddają się ocenie Sądu Najwyższego. Podobnie nie należy do oceny Sądu Najwyższego, dlaczego właśnie te kryteria miały udział w negatywnej decyzji Rady.
Wprawdzie instytucja przewidziana w art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych wprowadzona została przede wszystkim z uwagi na interes wymiaru sprawiedliwości/interes prokuratury i ma na celu usunięcie negatywnych skutków długotrwałego niewykonywania obowiązków przez sędziego/prokuratora w zakresie organizacji pracy sądu/prokuratury, to jednak nie uprawnia to właściwego organu do nieuwzględnienia
Upływ kolejnych lat stażu służby sędziowskiej, o którym stanowi art. 91a § 3 u.s.p., należy liczyć nie od dnia 1 stycznia 2009 r., lecz od daty objęcia przez sędziego stanowiska w danym sądzie. Zatem sędzia, który pełnił urząd (pozostawał w służbie) w dniu 1 stycznia 2009 r., mógł uzyskać stawkę awansu płacowego bezpośrednio wyższą niż wynikająca z art. 10 ustawy nowelizującej nie wcześniej niż po
Niezaprezentowanie w uzasadnieniu uchwały szczegółowej charakterystyki kandydatów, których Krajowa Rada Sądownictwa postanowiła nie przedstawiać z wnioskiem o powołanie, nie narusza art. 42 ust. 1 w związku z art. 44 ust. 3 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa.
Przepis art. 71 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych został tak skonstruowany, że decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku pozostawiona została swobodnemu uznaniu powołanego do tego organu, co oznacza, że sam fakt niepełnienia służby przez rok nie musi stanowić podstawy do zastosowania dyspozycji tej normy. Uznanie (administracyjne) nie oznacza jednak dowolności,
Konstytucyjnie zagwarantowane prawo sędziego do wynagrodzenia albo uposażenia sędziego w stanie spoczynku wpływa na wskazanie takiej prawidłowej daty przeniesienia w stan spoczynku sędziego, który z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego (art. 70 § 1 u.s.p.), albo sędziego, który z powodu