Pobieranie dodatku funkcyjnego przez sędziego sprawującego funkcję przewodniczącego wydziału nie wyłącza jego uprawnienia do dodatku za sprawowanie patronatu nad aplikantami (§ 5 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 marca 1994 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych - Dz. U. Nr 36, poz. 135zezm.).
Na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. sąd może zawiesić postępowanie w sprawie cywilnej także w przypadku przedstawienia Trybunałowi Konstytucyjnemu przez sąd w innej sprawie pytania prawnego dotyczącego zgodności z Konstytucją ustawy, która ma być zastosowana.
Wynagrodzenie sędziów sądów powszechnych za okres od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 9 marca 1992 r. powinno być ustalone na podstawie przeciętnego wynagrodzenia w sferze produkcji materialnej w gospodarce narodowej bez wypłat z zysku w I kwartale 1992 r.
Ocena niezgodności przepisów ustawy z Konstytucją należy do Trybunału Konstytucyjnego (art. 62 i 33 lit. a ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej).
Przekazanie sprawy pomiędzy wydziałem cywilnym a sądem gospodarczym (wydziałem gospodarczym) w tym samym sądzie następuje na podstawie zarządzenia przewodniczącego wydziału lub postanowienia sądu, nie podlegających zaskarżeniu w drodze zażalenia
Podstawę do obliczenia wynagrodzenia zasadniczego sędziów stanowiło: - w okresie od 1 stycznia 1991 r. do 5 listopada 1991 r. przeciętne wynagrodzenie w sferze produkcji materialnej z I kwartału 1991 r. wraz z wypłatami z zysku; - w okresie od 6 listopada 1991 r. do 31 maja 1992 r. przeciętne wynagrodzenie w sferze produkcji materialnej z I kwartału 1991 r. bez wypłat z zysku; - w okresie od 1 czerwca
1. Sąd Najwyższy podejmuje uchwałę w trybie art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48) wówczas, gdy wątpliwości co do rozumienia przepisów prawa ujawniają się w praktyce organów, nad którymi Sąd Najwyższy sprawuje także pośredni nadzór w zakresie orzekania. 2. Nieprawidłowe stosowanie prawa w praktyce przez jedną z terenowych
1) Indeksacja wynagrodzeń nauczycieli, przewidziana w ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o kształtowaniu środków na wynagrodzenia w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 4, poz. 24 ze zm.), nie powoduje powstania praw podmiotowych do wynagrodzenia wynikającego z normatywnego wskaźnika przeciętnego wynagrodzenia w sferze budżetowej. 2) Stwierdzenie przez Trybunał Konstytucyjny sprzeczności przepisów ustawy z
Zasady obliczania wynagrodzenia zasadniczego sędziów określone w art. 71 § 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 7, poz. 25) zostały czasowo zmodyfikowane przez przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o wynagrodzeniach w sferze budżetowej w 1991 r. (Dz. U. Nr 87, poz. 396) oraz art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 24
Uchwała Sądu Najwyższego mająca na celu wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości nie może być środkiem kolejnej weryfikacji wykładni przyjętej przez składy orzekające tego Sądu w poszczególnych sprawach, w sytuacji gdy wyczerpane zostały prawie wszystkie instytucjonalne możliwości ustalenia właściwej wykładni, a jeżeli rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego nie ma już praktycznego znaczenia
Sędziemu, który zrzekł się swojego stanowiska i został odwołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej po przepracowaniu w ciągu roku co najmniej 6 miesięcy, nie przysługuje nagroda z zakładowego funduszu nagród, chyba że zachodzą okoliczności określone w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 17 lutego 1986 r. w sprawie określenia przypadków i warunków, w których
