Wyrok SN z dnia 25 sierpnia 1994 r., sygn. I PRN 53/94

Ocena niezgodności przepisów ustawy z Konstytucją należy do Trybunału Konstytucyjnego (art. 62 i 33 lit. a ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej).

Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska,

Sędziowie SN: Antoni Filcek (sprawozdawca), Teresa Romer,

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Jana Szewczyka, po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 1994 r. sprawy z powództwa Anny K. przeciwko Skarbowi Państwa-Sądowi Wojewódzkiemu w P. o wynagrodzenie, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 22 grudnia 1993 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i zmieniając poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Poznaniu z dnia 27 września 1993 r., [...] oddalił powództwo.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Poznaniu wyrokiem z dnia 27 września 1993 r., [...] zasądził od pozwanego Skarbu Państwa-Prezesa Sądu Wojewódzkiego w P. na rzecz powódki Anny K. kwotę 9.744.720 zł z 54% od dnia 1 czerwca 1993 r. tytułem wyrównania wynagrodzenia za I kwartał 1993 r.

Sąd ustalił, że powódka w spornym okresie była zatrudniona na stanowisku sędziego Sądu Wojewódzkiego w P. Strona pozwana wypłacała powódce wynagrodzenie za pracę sprzecznie z przepisami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 września 1990 r. w sprawie wynagrodzeń sędziów sądów powszechnych oraz asesorów i aplikantów sądowych (Dz. U. Nr 66, poz. 392), gdyż do obliczania tego wynagrodzenia przyjmowała przeciętne wynagrodzenie w sferze produkcji materialnej jakie obowiązywało w III kwartale 1992 r. tj. kwotę 2.967.000 zł., zamiast przeciętnego wynagrodzenia z I kwartału 1993 r., które wynosiło 3.429.000 zł.