TSUE o tajemnicy przedsiębiorstwa i decyzjach podjętych przez algorytm

Stosowanie art. 15 ust. 4 RODO nie powinno naruszać praw i wolności innych osób, w tym tajemnicy handlowej lub własności intelektualnej, w szczególności praw autorskich chroniących oprogramowanie

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał 27 lutego 2025 r. orzeczenie w sprawie dotyczącej zautomatyzowanego podejmowania decyzji (w tym tzw. scoringu) dotyczącej zdolności kredytowej osoby fizycznej. Kierunek interpretacji TSUE ma znaczenie w ocenie korzystania z systemów sztucznej inteligencji i ujawnienia logiki stojącej za podejmowanymi decyzjami.

Trybunał odniósł się w orzeczeniu do dwóch kwestii. Po pierwsze, jak należy realizować prawo osoby fizycznej do informacji z art. 15 ust. 1 lit. h RODO o zautomatyzowanym podejmowaniu decyzji, w tym o profilowaniu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 i 4 RODO. Interpretacja sądu ma znaczenie dla korzystania systemów automatyzujących podejmowanie decyzji, która zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 4 RODO wywołuje wobec tej osoby skutki prawne lub w podobny sposób istotnie na nią wpływa. Po drugie, w jakim zakresie i komu podmiot stosujący algorytm podejmujący zautomatyzowane decyzje ma przekazać informacje w zakresie działania algorytmu? W tym aspekcie TSUE odwołał się do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem.