Wyrok SN z dnia 1 grudnia 1999 r. sygn. I PKN 401/99
Sędzia w stanie spoczynku, pobierający od dnia 1 stycznia 1998 r., w miejsce renty inwalidzkiej z ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), uposażenie według art. 71 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 137 ze zm.), zachowuje prawo do dodatku kombatanckiego
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawie ze skargi żołnierza na orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej w przedmiocie związku choroby (inwalidztwa) ze służbą wojskową.
W razie przyznania całości świadczenia odszkodowawczego, należnego represjonowanemu, niektórym tylko spośród jego następców wymienionych w art. 8 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), pozostali mogą dochodzić od nich zwrotu stosownej
Pozbawienie Trybunału Konstytucyjnego kompetencji do ustalania powszechnie obowiązującej wykładni ustaw nie oznacza, że wykładni przyjętej w uchwałach wydanych na podstawie art. 13 ustawy z dnia 28 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 109, poz. 470 ze zm.) nie można podzielić.
Uposażenie rodzinne przewidziane w art. 782 § 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.) nie przysługuje członkom rodziny w razie śmierci asesora sądowego.
Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa reprezentuje w procesie pozwany Skarb Państwa w sprawach o zwrot równowartości mienia dochodzony na podstawie art. 10 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. z 1991 r. Nr 34, poz. 149).
Przepis art. 782 § 1, 1a i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 152 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118) nie ma zastosowania do osób, które uzyskały prawo do uposażenia rodzinnego przed dniem 1 stycznia
Od postanowień wydanych na podstawie art. 42 i 43 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst jedn.: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz.25 ze zm.) kasacja nie przysługuje.
Sędzia w stanie spoczynku może dochodzić przed sądem pracy roszczeń wynikających ze stosunku służbowego.
Niewłaściwe stosowanie przepisu prawa administracyjnego, w praktyce organów administracji publicznej nie stanowi wystarczającej przyczyny podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały w zakresie interpretacji przepisów prawa (art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48 ze zm.).Taką potrzebę uzasadnia natomiast rozbieżność orzecznictwa
1. Jeżeli członek składu orzekającego nie uczestniczył w części rozprawy, która została jednak następnie powtórzona (ponownie przeprowadzona) w jego obecności, to brak jest podstaw do uznania, że nie był on obecny na całej rozprawie (w rozumieniu art. 388 pkt 2 in fine kpk). 2. Przewidziany w art. 350 § 2 kpk nakaz prowadzenia rozprawy od początku oznacza obowiązek prowadzenia rozprawy jeszcze
Wybór osoby do zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu gminy nie jest aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Kasacja od postanowienia dotyczącego zastosowania kary porządkowej w trybie art. 44 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25) jest niedopuszczalna.
1. Kasacyjne orzeczenie sądu administracyjnego, zawierające wiążącą ocenę prawną /art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie może być zaskarżone rewizją nadzwyczajną wniesioną po upływie przewidzianego prawem terminu. 2. W postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa w sprawie o wyrażenie zgody na zajmowanie stanowiska przez sędziego,
Sąd Najwyższy podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie przepisów prawnych wyłącznie na wniosek organów określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sadzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 ze zm.), odmawia zatem podjęcia uchwały na wniosek Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.
1. uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Środzie Wielkopolskiej z dnia 27 września 1994 r., sygn. akt P 157/94 w punkcie I i III w częściach dotyczących wynagrodzenia za okres od dnia 10 marca 1992 r. do dnia 31 maja 1992 r. i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu-Sądowi Pracy w Środzie Wielkopolskiej do ponownego rozpoznania. 2) oddala kasację
1. uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Środzie Wielkopolskiej z dnia 10 października 1994 r., sygn. akt IV P 645/94 w pkt I i III w częściach dotyczących wynagrodzenia za okres od dnia 10 marca 1992 r. do dnia 31 maja 1992 r. i w tym zakresie przekazuje sprawę temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. 2. oddala kasację w pozostałej części.
Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) można wnieść do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję organu odwoławczego uchylającą decyzję organu pierwszej instancji i przekazującą sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 KPA).