Z konstytucyjnej zasady równego traktowania obywateli nie można bowiem wywodzić akceptacji bezprawnego działania z tej przyczyny, iż inni obywatele naruszający podobnie prawo nie spotykają się ze stosownymi do naruszenia sankcjami.
Z art. 52 ust. 5 Konstytucji RP wynika, że sprawy, o których mowa w tym przepisie, nie wymagają wydania odrębnej ustawy; materie te mogą być unormowane także w ustawach, które swoim zakresem obejmują szerszą problematykę.
Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.
W sytuacji, gdy w sprawie o wpis na listę aplikantów radcowskich, wszczętej przed wejściem w życie ustawy z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 75 poz. 471/, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził nieważność uchwał organów samorządu radcowskiego odmawiających wpisu na listę, do ponownego rozpoznania wniosku o
W myśl art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wniesienie skargi do NSA na czynność, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o NSA, wymaga wcześniejszego zwrócenia się /do organu/ z wnioskiem o usunięcie naruszenia prawa.
1. Obowiązywanie traktatu na gruncie prawa międzynarodowego nie wystarcza do stosowania go przez sąd krajowy. Traktat powinien być nie tylko ratyfikowany, ale i ogłoszony w Dzienniku Ustaw /art. 91 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483/. 2. Ze względu na konstytucyjną zasadę demokratycznego państwa prawnego za niedopuszczalne należy uznać nadawanie w prawie wewnętrznym
Właściciel nieruchomości, będący inwestorem może być ograniczony w pełnym i nieskrępowanym wykorzystaniu jej, dla celu realizowania inwestycji budowlanej, niezależnie od treści miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz różnych ustawowych ograniczeń, także ze względu na to, że obiekt budowlany ponad dopuszczalną miarę utrudnia korzystanie z prawa własności nieruchomości sąsiedniej. Podobnie
1. Organy publiczne działające w ramach uznania muszą w swoich rozstrzygnięciach respektować przede wszystkim porządek prawny wynikający z Konstytucji /m. in. art. 74 ust. 1, 2 i 4/ i nie mogą ograniczać się przy prowadzeniu postępowania tylko do przepisów ustawowych, mających bezpośrednie zastosowanie w danej sprawie. 2. Samorząd, który zgodnie z art. 163 Konstytucji jest władzą publiczną, musi w
Ustanowione w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ domniemanie właściwości rady "we wszystkich sprawach pozostających w zakresie działania gminy" należy rozumieć w ten sposób, iż rada gminy jako organ o charakterze kolegialnym i wieloosobowym może podejmować działania związane ze stanowieniem /art. 15 ust. 1 ustawy/, lub kontrolą
Decyzja o wpisie budowli do rejestru zabytków powinna być poprzedzona wnikliwą analizą zasadności takiego wpisu i oceną z punktu widzenia konstytucyjnej zasady nienaruszania istoty prawa własności /art. 64 ust. 3 in fine Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Dz.U. nr 78 poz. 483/ oraz wynikać z niekwestionowanych wartości obiektu jako zabytku w rozumieniu art. 5 ustawy z
Uchwała rady gminy zakazująca rejestrowania obrazu z jej obrad narusza konstytucyjną zasadę jawności działania organów władzy publicznej.
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ nie zawiera regulacji związanych z sytuacją inspektorów kontroli skarbowej w razie reorganizacji lub likwidacji poszczególnych urzędów kontroli skarbowej. Skoro więc nie ma specjalnej regulacji w ustawie z dnia 28 września 1991 r., to z mocy szerokiego, wskazanego odesłania w sprawach ze stosunku pracy zawartego w art. 43
Ponieważ możliwość sprzeciwienia się zastosowaniu niekonstytucyjnego - zdaniem sądu - przepisu prawa jest uznawane za prerogatywę sądu /art. 178 ust. 2 Konstytucji/, przeto sąd nie orzekł o nieważności /naruszenie prawa przez organ administracji, który nie stosuje się do wiążącego go w jego ocenie przepisu prawa/, lecz o uchyleniu decyzji organu administracyjnego, jako niezgodnej z prawem materialnym
Uzależnienie wydania decyzji administracyjnej od okoliczności prawem nieprzewidzianych ani też nie wynikających z ważnych umów cywilnoprawnych narusza nie tylko przepisy proceduralne i przepisy ustawy z dnia 21 kwietnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, ale także art. 2 i art. 7 Konstytucji RP.
Okoliczność, że skarżąca pozostaje w związku małżeńskim z obywatelem polskim daje jej podstawę do ubiegania się o zezwolenie na pobyt stały w Polsce. Z tej racji korzysta z praw zastrzeżonych dla ochrony interesów rodziny i małżeństwa w prawie polskim /art. 78 ust. 1 Konstytucji/ oraz ratyfikowanych przez stronę polską umów międzynarodowych. Z art. 23 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych
Konstytucja RP w art. 9 stanowi, że Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego. W świetle zaś regulacji zawartej w art. 241 ust. 1 tej Konstytucji RP jest niewątpliwe, że umowy /między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Danii z dnia 1 maja 1990 r. - Dz.U. 1992 nr 28 poz. 122 oraz art. 44 ust. 1 i 7 Układu Europejskiego z dnia 16 grudnia 1991 r., ustanawiającego
Wojewoda, jako organ wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 1 Kpa jest właściwy do rozpatrzenia odwołania od decyzji w sprawie pomocy społecznej nie uchybia przepisom Konstytucji RP, ani też postanowieniom Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. Konstytucja w art. 16 i art. 166 przyzwala, w razie uzasadnionych potrzeb państwa, na zlecenie ustawą jednostkom samorządu terytorialnego zadań wykonywanych
1. Błędnym jest twierdzenie, iż imię i nazwisko oraz stanowiska pracownika państwowego /z wyjątkiem służb specjalnych/ lub samorządowego podlega ochronie danych osobowych na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. nr 133 poz. 883/. 2. Z art. 62 ust. 2 Konstytucji RP wynika obowiązek udostępniania danych już istniejących /dokumenty/. Natomiast żaden przepis
Za naruszające przepis art. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 22 lipca 1952 r. /t.j. Dz.U. 1976 nr 7 poz. 36 ze zm./ należy uznać przyjęte tylko w latach 1994 i 1995 regulacje, polegające na uznaniu samego tylko nieprowadzenia księgi ewidencji zatrudnienia /bez konieczności stwierdzenia stanu zatrudnienia wyższego od zgłoszonego urzędowi skarbowemu/ za wystarczające do wyłączenia z opodatkowania
Zameldowanie osoby na pobyt stały w lokalu bez zgody jego właściciela narusza zagwarantowaną w art. 64 ust. 2 Konstytucji RP ochronę własności oraz przewidziany w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. 1998 nr 120 poz. 787/ wymóg uzyskania wyrażonej na piśmie zgody wynajmującego na zawarcie umowy podnajmu lokalu w całości lub jego części albo
Bezczynność organu administracji w sprawie wniosku o wszczęcie postępowania, a dotyczącego wydania karty pobytu stałego dla cudzoziemca - pozbawia ją ochrony prawnej zarówno w postępowaniu administracyjnym jak i następnie postępowaniu sądowym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Narusza zatem art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. /Dz.U. nr 78 poz. 483/ w myśl, którego
Zmiany ustrojowe nie mogą prowadzić do odmiennego traktowania osób pracujących w warunkach szkodliwych dla zdrowia w firmach prywatnych i w jednostkach organizacyjnych w tym także prywatnych i z udziałem kapitału zagranicznego, które powstały w drodze przekształceń strukturalno-własnościowych przedsiębiorstw państwowych. Odmowa uznania pracy wykonywanej w firmie prywatnej w takich samych warunkach
1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. /Dz.U. nr 78 poz. 483/ nie określono w sposób wyraźny zasady, iż prawo nie może działać wstecz. Mimo tego zarówno w orzecznictwie sądowym jak i doktrynie prawa powszechnie aprobowany jest pogląd, że fundamentalną zasadą państwa prawa jest zasada, iż prawo nie może działać wstecz. 2. Przepisy prawa nie powinny działać wstecz, a więc
Na zarządzenie /postanowienie/ Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o odmowie nadania obywatelstwa polskiego /art. 41 i art. 45 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 84 poz. 426 ze zm. oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie
