Postanowienie NSA z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. II OSK 328/15
Wykorzystanie przysługujących stronie środków w postaci powództwa posesoryjnego, przeciwegzekucyjnego, czy też składania skarg na czynności komornika, nie wpływa na ocenę zaistnienia podstaw prawnych do wymeldowania.
Zauważyć należy, że o skuteczności zarzutów naruszenia przepisów postępowania nie decyduje każde uchybienie, lecz tylko i wyłącznie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Istotny wpływ na wynik sprawy to taki w którym istnieje związek przyczynowy pomiędzy uchybieniem procesowym stanowiącym przedmiot zarzutu skargi kasacyjnej, a wydanym w sprawie zaskarżonym orzeczeniem wojewódzkiego
Instytucja zameldowania nie może tymczasem niezależnie od sytuacji życiowej w jakiej znajduje się osoba wnioskująca - sankcjonować samowoli, a więc sytuacji będącej następstwem naruszenia posiadania.
Według utrwalonego poglądu przez czynności zwykłego zarządu rozumie się załatwianie bieżących spraw związanych ze zwykłą eksploatacją rzeczy i zachowaniem jej w stanie niepogorszonym w ramach jej aktualnego przeznaczenia.
W dotychczasowym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie przyjmuje się, że ratio legis wprowadzenia do katalogu przesłanek negatywnych regulacji prawnej o treści wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o cudzoziemcach upatrywać należy w zamiarze ustawodawcy, by przyczynami nieprzyznania zezwolenia na zamieszkanie uczynić nie tylko zaistnienie zdarzeń prawnych o charakterze
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie podkreślano, że uprawnionym do zgłoszenia zarzutu niebrania udziału w postępowaniu administracyjnym bez swojej winy jest wyłącznie ta osoba, która domaga się uczestnictwa w takim postępowaniu.
Nie można ustalić treści aktu stanu cywilnego w postępowaniu administracyjnym, gdy niemożliwe jest ustalenie faktu sporządzenia aktu oraz urzędu, który akt sporządził. Nie jest również możliwe odtworzenie aktu stanu cywilnego, który nie został sporządzony.
Trafnie w piśmiennictwie wskazuje się, że ważny powód zmiany nazwiska powinien być indywidualnie oceniony w każdej jednostkowej sprawie, nadto wnioskodawca powinien przekonać organ administracyjny, że wskazany subiektywnie przez niego powód zmiany jest na tyle istotny, by władza dokonała tej zmiany, uznając go za obiektywnie istotny.