Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. II OSK 1719/13

Dnia 17 lutego 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Teresa Zyglewska /spr./ Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Bk 53/13 w sprawie ze skargi S. P. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę S. P. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] listopada 2012 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Decyzją z dnia [...] października 2012 r. Burmistrz Tykocina orzekł o wymeldowaniu S. P. z pobytu stałego w miejscowości S. [...] gm. T..

Organ wskazał, że postępowanie zostało wszczęte ma wniosek D. K., która wraz z dwoma braćmi: J. P. (całkowicie ubezwłasnowolnionym, którego jest opiekunem prawnym) oraz S. P., jest współwłaścicielką działki w S. [...]. Znajduje się na niej dom, w którym S. P. jest zameldowany, a w którym - jej zdaniem - od ponad 20 lat nie przebywa na stałe. Organ, uwzględniając treść art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z zm.), przeprowadził postępowanie wyjaśniające, w którym dokonał oględzin budynku na działce w S. [...], przesłuchał świadków oraz przesłuchał w charakterze stron postępowania D. K. i S. P.. W oparciu o wskazane dowody, jak również w oparciu o treść opinii sądowo - psychiatrycznej i uzasadnienia postanowienia Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 31 października 2011 r. wydanego w sprawie V RNs 427/11, ustalił że S. P. nie zamieszkuje w miejscu stałego zameldowania, a wszystkie swoje interesy życiowe koncentruje w B. Zdaniem organu I instancji wyłącznie zadeklarowanie zamiaru stałego pobytu oraz faktu posiadania przez S. P. rzeczy osobistych w domu w S. nie wystarcza do przyjęcia, że zamieszkuje on w tym miejscu. Jak ocenił organ, w sprawie nie ustalono żadnych obiektywnych okoliczności wskazujących, by miejscowość S. była centrum jego interesów życiowych. Z zebranego materiału dowodowego wynika natomiast, że S. P. zamieszkuje na stałe w B. Przetrzymywanie przez niego rzeczy osobistych w domu w S. oraz ponoszenie opłat za energię świadczy jedynie o zamiarze utrzymania pozorów przebywania w tym miejscu.