Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2008 r., sygn. II OSK 330/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Zofia Flasińska ( spr.) sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 października 2006 r. sygn. akt II SA/Gl 565/06 w sprawie ze skargi H. G. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie obowiązku meldunkowego - wymeldowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 października 2006 r. sygn. akt II SA/GI 565/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę H. G. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Sąd I instancji wskazał, iż materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowił przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r., Nr 87, poz. 960 z zm.), a zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że skarżący od [...] nie zamieszkuje w lokalu przy ul. [...], gdzie był zameldowany na pobyt stały.

Sąd podniósł, iż fakt nie zamieszkiwania skarżącego w lokalu przy ul. [...] potwierdziły oględziny lokalu, przesłuchanie skarżącego oraz ustalenia dokonane przez Sąd Rejonowy w Z. w sprawie [...]. Ten materiał dowodowy uprawniał organ odwoławczy, zdaniem Sądu I instancji, do wniosku, że skarżący faktycznie opuścił miejsce stałego pobytu, przy czym nie dopełnił obowiązku powiadomienia o tym fakcie właściwego organu gminy. Ewidencja ludności polega na rejestracji danych o miejscu pobytu osób (...), a więc służy ona zbieraniu informacji w zakresie danych o miejscu zamieszkania i pobytu osób, a więc rejestracji stanu faktycznego, a nie stanu prawnego. Wyłączną zatem przesłanką zameldowania określonej osoby w oznaczonym lokalu jest sam fakt przebywania w nim i odwrotnie nie przebywanie w lokalu jest przesłanką wystarczającą i niezbędną do wymeldowania. Zarówno zameldowanie, jak i wymeldowanie pozostaje bez związku z uprawnieniami do lokalu. Stanowi to konsekwencje charakteru i istoty czynności meldunkowej, będącej jedynie aktem rejestracji danych o miejscu pobytu oznaczonej osoby.