Prześladowaniami według wykładni Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców są "działania polegające na zagrożeniu bezpieczeństwa osobistego ze względu na rasę, religię, narodowość (...)" jedynie wtedy, gdy związane są z działaniami władz kraju pochodzenia - tzn. jeśli są świadomie przez te władze tolerowane, bądź jeśli władze odmawiają lub nie są w stanie zapewnić zainteresowanemu skutecznej ochrony.
1. W sytuacji równoległego prowadzenia postępowania o wydanie wizy pobytowej i postępowania o wydalenie z terytorium RP zasady rzetelnego i uwzględniającego interes cudzoziemca postępowania wymagały, aby rozstrzygnięcia zapadłe w postępowaniu deportacyjnym nie czyniły faktycznie bezprzedmiotowym postępowania w sprawie o wydanie wizy pobytowej. 2. Przyjęcie odmiennego poglądu pozbawiłoby skarżącego
Brak w ustawie z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jak i Kodeksie postępowania administracyjnego podstaw prawnych ograniczających uprawnienia sądu do badania materiału zebranego w sprawie.
Zgodnie z par. 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie wykonania obowiązku meldunkowego i prowadzenia ewidencji ludności /Dz.U. 32 poz. 176/ przy zameldowaniu się na pobyt stały należy przedstawić potwierdzenie wymeldowania się z poprzedniego miejsca pobytu stałego. Do czasu przedstawienia potwierdzenia wymeldowania się osoba zgłaszająca pobyt może być zameldowana
Spółdzielcze prawo do lokalu przydzielone przed zawarciem związku małżeńskiego stanowi majątek odrębny. Zasadą jest, że spółdzielcze prawo do lokalu przydzielone przed zawarciem małżeństwa przynależy do odrębnego majątku tego z małżonków, na którego rzecz dokonano przydziału /art. 33 pkt 1 k.r.i op., chyba, że małżonkowie przez umowę majątkową /art. 47 k.r.i op./ włączyli je do majątku objętego rozszerzoną
Na zarządzenie /postanowienie/ Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o odmowie nadania obywatelstwa polskiego /art. 41 i art. 45 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 84 poz. 426 ze zm. oraz art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie
1. Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ organ Policji może odstąpić od uzasadnienia postanowienia w przedmiocie opinii w sprawie wydania cudzoziemcowi karty stałego pobytu. 2. Odstąpienie przez organ Policji, na podstawie wskazanego w pkt 1 uchwały przepisu, od uzasadnienia postanowienia ze względu na interes bezpieczeństwa Państwa
Współwłaściciel nieruchomości ma uprawnienia do zameldowania się w lokalu objętym tą współwłasnością ale jedynie w sytuacji gdy wszyscy pozostali współwłaściciele uprawnienia te potwierdzą przez złożenie stosownych oświadczeń na zgłoszeniu meldunkowym. Potwierdzenie uprawnień jest bowiem czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu.
W świetle art. 3 c ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1996 nr 54 poz. 245/ "interes rolnictwa" nie stanowi podstawy do odstąpienia od uzasadnienia faktycznego postanowienia o odmowie wydania cudzoziemcowi zezwolenia na nabycie nieruchomości. Podstawy takiej nie daje również art. 107 par. 5 Kpa, który zezwala organowi na odstąpienie od uzasadnienia tylko
Ustalając, czy nastąpiło opuszczenie lokalu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ należy badać zamiar osoby, która ma być wymeldowana. Zamiar ten ma bowiem istotne znaczenie, przy ocenie, czy do opuszczenia lokalu w rozumieniu tego przepisu rzeczywiście doszło. Ocena jednakże owego zamiaru nie może
Uprawnienie właściciela bądź zarządcy nieruchomości do potwierdzenia uprawnienia danej osoby do przebywania w lokalu nie oznacza prawa do swobodnego wyrażania bądź nie wyrażania zgody na zameldowanie. W każdym razie organ administracji jest władny ocenić taką odmowę. W sytuacji gdy osoba mająca samoistne uprawnienia do lokalu wyraża zgodę na zamieszkiwanie w nim wnuczki- organ ma podstawę by uznać,
Art. 14 ustawy z dnia 11 października 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ stanowi, że umowa podnajmu lokalu w całości lub jego części albo oddanie w bezpłatne używanie wymaga zgody wynajmującego wyrażonej na piśmie, jednakże wynajmujący nie może zgody odmówić bez uzasadnionej przyczyny. Jeżeli więc podnajem wymaga zgody wynajmującego a nie tylko najemcy
Tytuł własności /współwłasności/ uprawnia właściciela do przebywania na nieruchomości i nie jest wymagana na to zgoda pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.
Nie jest trafny pogląd, że umowa najmu związana ze stosunkiem pracy uzasadnia jedynie prawo do meldunku czasowego. Kwestia czy zainteresowany posiada uprawnienie do przebywania w lokalu w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ winna być oceniana w oparciu o przepisy tej ustawy, a one nie ograniczają tytułów
Przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ nie tylko nie wprowadzają wymogu osobistego działania w postępowaniu meldunkowym osoby zobowiązanej do zameldowania się, ale wprost wskazują w art. 11 ust. 2, że czynności zgłoszenia wymaganych do zameldowania danych w zastępstwie takiej osoby może dokonać członek rodziny, opiekun
Opuszczenie przez małżonka lokalu stanowiącego wyłączną własność żony nie powoduje utraty prawa do przebywania w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/. Kodeks rodzinny i opiekuńczy przewiduje bowiem obowiązek wspólnego zamieszkiwania małżonków w czasie trwania małżeństwa, tym samym przewiduje prawo powrotu do tego miejsca
Zarówno ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/ jak i kodeks postępowania administracyjnego nie zawierają podstawy prawnej do wydania postanowienia o stwierdzeniu, że wniosek cudzoziemca o nadanie statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej został złożony z uchybieniem terminu.
Jeżeli skarżący był posiadaczem spornego lokalu i posiadanie to zostało samowolnie naruszone przez byłą żonę, mógł wystąpić przeciwko niej z powództwem posesoryjnym o przywrócenie przedmiotu posiadania do stanu poprzedniego /art. 344 Kc/. Skoro z roszczeniem takim nie wystąpił to nieskutecznie podnosi, że opuszczenie lokalu nie było dobrowolne, przy czym bez znaczenia w tym względzie jest toczące się
Sądowe dochodzenie uprawnień wynikających z umowy przyrzeczenia przeniesienia własności nieruchomości, ze względu na jednoznaczność brzmienia art. 3b ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /t.j. Dz.U. 1996 nr 54 poz. 245 ze zm./ w zakresie skutków prawnych rezygnacji właściciela ze zbycia nieruchomości cudzoziemcowi stanowi ujemną przesłankę postępowania administracyjnego
Osobom, których interesu prawnego dotyczy wynik postępowania sądowego, uczestniczącym w postępowaniu na prawach strony /art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ zwrot kosztów zastępstwa procesowego nie przysługuje bez względu na wynik postępowania sądowego /art. 55 ust. 1 powyższej ustawy/.
