Podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem stanowi jego niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy na danym stanowisku, a nie samo orzeczenie lekarskie o istnieniu takiej niezdolności, które jest jedynie dowodem podlegającym ocenie sądu pracy.
W przypadku rozpoznawania chorób zawodowych, kluczowe jest stwierdzenie istnienia warunków narażających na ich powstanie, a nie udowodnienie bezpośredniego związku przyczynowego między warunkami pracy a chorobą. Przekroczenie dopuszczalnych norm ekspozycji na szkodliwe czynniki w środowisku pracy nie jest niezbędnym warunkiem do uznania choroby za zawodową. Decyzja o uznaniu choroby za zawodową nie
Zmiana warunków umowy o pracę, w tym wysokości wynagrodzenia, może być dokonana nie tylko poprzez wypowiedzenie zmieniające, ale także przez porozumienie stron, które może być zawarte zarówno na piśmie, jak i ustnie lub przez czynności konkludentne, a forma pisemna ma znaczenie głównie w kontekście dowodowym.
1. Dbałość o dobro pracownika ma przejawiać się nie tylko należytym wykonywaniem przez zatrudniającego swoich obowiązków, ale również przedsiębraniu starań wykraczających poza nie, tak aby pracownik w danej sytuacji nie poniósł szkody. 2. Jednorazowe odszkodowanie należne ubezpieczonemu z ustawy wypadkowej nie podlega prostemu odliczeniu od zadośćuczynienia pieniężnego przysługującego poszkodowanemu
Zmiana wysokości wynagrodzenia na niekorzyść pracownika, wynikająca z obowiązujących pracodawcę (będącego państwową jednostką budżetową) przepisów prawa, nie wyklucza prawa pracownika do odprawy pieniężnej z art. 8 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników; przyczyna rozwiązania przez pracownika umowy o pracę w trybie art
W świetle art. 921 § 1 Kodeksu pracy, pracownik nabywa prawo do odprawy emerytalnej w momencie, gdy jego stosunek pracy ustaje w związku z przejściem na emeryturę, przy czym zmiana statusu pracownika na emeryta następuje wyłącznie przez ustanie stosunku pracy. Nie jest możliwe jednoczesne pobieranie odprawy emerytalnej oraz odprawy związanej z wygaśnięciem stosunku pracy na podstawie art. 170 ust.
Regulacje w sprawie wygaśnięcia stosunku pracy na tle ustaw dotyczących reform w administracji nie są wyłączone z kontroli w zakresie identyfikowania przyczyn niezaproponowania pracownikom dalszego zatrudnienia. Pracownik może kwestionować zasadność wygaśnięcia stosunku pracy i dochodzić roszczeń z powołaniem na naruszenie przepisów o rozwiązywaniu stosunku pracy, które notabene stanowią konstrukcję
1. Art. 45 § 1 Kodeksu pracy umożliwia uznania wypowiedzenia umowy o pracę za nieskuteczne w przypadku, gdy pracodawca nie wskazał odpowiedniej przyczyny lub przyczyna nie uzasadnia wypowiedzenia, niezależnie od naruszenia art. 30 § 4 k.p. 2. Niedotrzymanie terminu opłaty za koncesję za alkohol, skutkujące wymierną szkodą po stronie pozwanego, nie jest błahym uchybieniem, ale uchybienie to obciąża
1. Uznanie przez inwestora przy odbiorze robót, że prace wykonano wadliwie lub niezgodnie z umową, nie powoduje obniżenia wynagrodzenia pracowników, jeżeli uprzednio pracodawca zaakceptował wykonanie tych robót, jako odpowiadające wymaganym kryteriom jakościowym 2. Ocena wadliwości wykonania produktów lub usług powinna być dokonywana przez pryzmat mierników oceny jakości pracy określonych w art. 100
Pracodawca nie wywiązuje się z obowiązku wynikającego z art. 30 § 4 k.p. wówczas, gdy albo w ogóle nie wskazuje przyczyny wypowiedzenia, albo kiedy wskazanie przyczyny jest pozorne w tym znaczeniu, że jest ona niedostatecznie jasna, konkretna, a w rezultacie niezrozumiała dla pracownika i niepoddająca się weryfikacji w postępowaniu sądowym. Natomiast wtedy, gdy postawiony zarzut jest nieprawdziwy
Sąd pracy ustala wysokość odszkodowania za bezprawne rozwiązanie stosunku pracy w ramach dolnego i górnego limitu wyznaczonego przez ustawowe okresy wypowiedzenia (art. 36 § 1 pkt 2 - 3 w związku z art. 47(1) Kodeksu pracy). W takim przypadku, mimo dyskrecjonalnej władzy sądu w kwestii sprecyzowania wysokości odszkodowania z art. 47(1) k.p., sąd pracy jest zobligowany do rozważenia wszystkich okoliczności
Wynagrodzenie za pracę wypłaca się co miesiąc, a czas pracy jest równoważony w okresach rozliczeniowych, co pozwala stwierdzić, że pracownik powinien na bieżąco zgłaszać pracodawcy wszelkie odstępstwa od norm lub przekroczenie czasu pracy.
1. Dla uznania danego zdarzenia za wypadek przy pracy może wystarczać występowanie miejscowego bądź czasowego związku zdarzenia z pracą. Podstawy takiej kwalifikacji prawnej zdarzenia nie stanowi jednak stwierdzenie związku miejscowego i czasowego, lecz domniemanie, że ze względu na okoliczności czasu i miejsca wypadku pozostaje on w związku z pracą. 2. Czasowy i miejscowy związek wypadku z pracą oznacza
1. Obowiązek zwrotu odprawy pieniężnej na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu byłby niewątpliwy, gdyby po uzyskaniu korzystnego orzeczenia sądowego pracownik został przywrócony do pracy. Wówczas odpadłaby w ogólności podstawa wypłaty odprawy jaką jest rozwiązanie stosunku pracy. 2. W przypadku odszkodowania zasądzonego na rzecz pracownika za niezgodne z prawem lub niezasadne rozwiązanie
Wypowiedzenie umowy o pracę powoduje jej rozwiązanie także wtedy, gdy oświadczenie to złożył niewłaściwy podmiot, zwłaszcza jeżeli pracodawca podejmuje czynności potwierdzające ustanie stosunku pracy. Z faktu, że niewłaściwa reprezentacja pracodawcy nie powoduje nieważności wypowiedzenia umowy o pracę nie wynika bowiem, że taka czynność uznawana jest w judykaturze za zgodną z prawem. Wręcz przeciwnie
Pracownik ma prawo korzystać z cywilnoprawnych roszczeń w przypadku mobbingu jako kwalifikowanego naruszenia prawa pracy, pod warunkiem stwierdzenia, że doszło do naruszenia dóbr osobistych pracownika, nawet jeśli mobbing nie spowodował rozstroju zdrowia pracownika lub naruszone dobra osobiste nie spełniają cech mobbingu.
Szczególna ochrona zatrudnienia w wieku przedemerytalnym (art. 39 k.p.), nie pozwala aby podane przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę (art. 30 § 4 k.p.), ocenione negatywnie przez sąd pracy, były aplikowane przed sądem drugiej instancji jako podstawy klauzul generalnych z art. 8 k.p. (w zw. z art. 4771 k.p.c.) przeciwko przywróceniu pracownika do pracy.
1. Wynagrodzenie dodatkowe, o którym mowa w art. 224 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, stanowi dodatkowy ekwiwalent wynagrodzenia za pracę, ale dopiero w sytuacji, gdy wskazane w wyżej zaprezentowanym przepisie przesłanki wystąpią łącznie. Mowa w tym przypadku o zasądzeniu kosztów sądowych na rzecz pracodawcy radcy prawnego, którego reprezentuje w danym postępowaniu (koszty zastępstwa sądowego oraz
1. Rozwiązanie stosunku zatrudnienia w trybie art. 53 Kodeksu pracy, jakkolwiek jest warunkowane niezdolnością pracownika do pracy, to jednak różni się od wypowiedzenia umowy o pracę. Na potrzeby wypowiedzenia wystąpić mogą bowiem przerywane, częste okresy absencji. Natomiast rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z przyczyn niezawinionych przez pracownika wymaga, by absencja chorobowa trwała
Wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia (wystąpienie z roszczeniami z tytułu naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu pracy) nie jest warunkiem zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z art. 18(3d) k.p. z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia lub dyskryminującej przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia z pracy. Jeżeli więc pracownik uważa
1. Dla uznania zachowania pracownika za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych muszą wystąpić łącznie trzy elementy: bezprawność zachowania (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie lub zagrożenie interesów pracodawcy, oraz zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. 2. Brak reakcji pracodawcy na opóźnienia w informowaniu o nieobecności
Nieuzasadnione rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 k.p. i zasądzenie na rzecz pracownika zwolnionego w trybie natychmiastowym przez Sąd Pracy odszkodowania z art. 58 k.p., umożliwiało takiemu pracownikowi wystąpienie z roszczeniem o świadczenie przewidziane w zakładowym porozumieniu zbiorowym tylko dla pracowników, którzy otrzymali wypowiedzenie umowy o pracę (art. 9 § 4 k.p
Katalog dopuszczalnych potrąceń z wynagrodzenia pracownika zawarty w art. 87 k.p. nie przewiduje kosztów zakwaterowania oraz logistyki.
1. Do stwierdzenia mobbingu nie jest wymagane wykazanie umyślnego zamiaru wywołania rozstroju zdrowia u pracownika. Skutki zachowania mobbera, które są istotną cechą mobbingu mogą, lecz nie muszą być zamierzone. 2. Podstawą prawną zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę pracownika spowodowaną mobbingiem są regulacje zawarte w art. 943 § 1-3 k.p. Przesłankami uwzględnienia
