Wyrok SN z dnia 4 kwietnia 2023 r., sygn. I PSKP 29/22

1. Dla uznania danego zdarzenia za wypadek przy pracy może wystarczać występowanie miejscowego bądź czasowego związku zdarzenia z pracą. Podstawy takiej kwalifikacji prawnej zdarzenia nie stanowi jednak stwierdzenie związku miejscowego i czasowego, lecz domniemanie, że ze względu na okoliczności czasu i miejsca wypadku pozostaje on w związku z pracą. 

2. Czasowy i miejscowy związek wypadku z pracą oznacza, że pracownik doznał uszczerbku na zdrowiu w miejscu i czasie, kiedy pozostawał w sferze interesów pracodawcy. Jeżeli jednak przyczyna zewnętrzna zadziałała poza miejscem i czasem wykonywania normalnych czynności pracownika, wtedy niezbędne jest stwierdzenie także funkcjonalnego związku z pracą - praca musi być wtedy nie tylko jednym z czynników prowadzących do zdarzenia, musi ona także wywrzeć wpływ o określonym "ciężarze gatunkowym" na zaistniały skutek. Związek funkcjonalny nie jest bowiem pojęciem wymiernym i obiektywnym - jak czas czy miejsce - często leży w sferze psychiki poszkodowanego. Wyłączenie tego związku następuje zaś w sytuacji, gdy pracownik przez istotę, sposób, a zwłaszcza czas trwania swej czynności i sposób zachowania daje do zrozumienia, że chce poświęcić się innym czynnościom o celach obcych pracodawcy, niezwiązanych z zatrudnieniem. Z wiążącego Sąd Najwyższy stanu faktycznego wynika, że do wypadku doszło w miejscu i czasie pracy, co skutkuje domniemaniem, że pozostawał on w związku z pracą, którego pracodawca nie obalił.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki (przewodniczący)

‎SSN Romuald Dalewski

‎SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Ł. M. ‎przeciwko M. Z. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą S. w Z.‎o ustalenie wypadku przy pracy,‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń ‎Społecznych w dniu 4 kwietnia 2023 r.,‎skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy ‎i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie‎z dnia 17 czerwca 2021 r., sygn. akt IV Pa 76/20,