Otrzymanie przez pracownika samorządowego przechodzącego na emeryturę dwóch świadczeń: odprawy emerytalnej i wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 8 k.p.); sprzeczność ta wyrażała się w nieusprawiedliwionym uprzywilejowaniu tego pracownika w porównaniu z pracownikami urzędu państwowego, przy uwzględnieniu, że pracownik samorządowy otrzymuje
Dopuszczenie pracownika do pracy na podstawie prawomocnego wyroku przywracającego do pracy na poprzednich warunkach oznacza wykonanie tego wyroku (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.), choćby tego samego dnia pracodawca powierzył pracownikowi wykonywanie innej pracy na podstawie art. 42 § 4 k.p. i wypowiedział umowę o pracę.
Zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 1012 k.p.) dotyczy czasu po definitywnym ustaniu stosunku pracy. Za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej, odszkodowanie przewidziane w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie przysługuje, jeżeli zatrudnienie jest nieprzerwanie kontynuowane, choćby doszło do zmiany treści stosunku pracy.
Obowiązek ubezpieczenia pracownika w Niemieckiej Kasie Urlopowej ma charakter publicznoprawny i nie może wpływać na treść stosunku pracy, który zgodnie z art.33 §1 ustawy z 12.11.1965r. - Prawo prywatne międzynarodowe, poddany został prawu polskiemu. W pełni znajduje więc w takim wypadku zastosowanie przepis art.171 §1 pkt 1 kp.
Nawet niesprawiedliwa, lecz incydentalna krytyka pracownika przez pracodawcę nie może być kwalifikowana jako mobbing.
Równoważny czas pracy, normowany w art. 1294 k.p. w brzmieniu obowiązującym w latach 2001 i 2002 (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), mógł być wprowadzony w zakładach pracy nieobjętych regulaminem pracy na podstawie umowy o pracę.
1. Przepis art. 60 pkt 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.) nie miał zastosowania do pracowników służby cywilnej zatrudnionych na podstawie mianowania, do których należało stosować przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.). 2. Zawiniona utrata uprawnień
W przypadku istnienia podstaw do rozwiązania stosunku pracy z mianowanym nauczycielem z przyczyn wskazanych w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z zm.) nie stosuje się art. 41 Kodeksu pracy.
1. W stosunku do pracownika pełniącego funkcję organu zarządzającego (art. 31 k.p.) czynności z zakresu prawa pracy za pracodawcę może dokonywać organ założycielski, właścicielski lub nadzorujący taką jednostkę organizacyjną. 2. Dozwolona i konstruktywna krytyka przez dyrektora zakładu pracy działań podejmowanych przez właściciela danej jednostki organizacyjnej nie tylko nie narusza, ale świadczy o
Zadaniowy czas pracy mógł zostać wprowadzony na podstawie umowy o pracę także wówczas, gdy nie był przewidziany w obowiązującym u pracodawcy regulaminie pracy (art. 1298 § 2 w związku z art. 1041 § 1 pkt 2 k.p. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2004 r.).
Podanie jako przyczyny wypowiedzenia zmieniającego wprowadzenia znanego pracownikowi, nowego regulaminu wynagradzania, z błędnym określeniem daty jego wejścia w życie, nie oznacza naruszenia art. 45 § 1 w związku z art. 42 § 2 k.p.
Wypadek komunikacyjny w drodze z miejsca zamieszkania (domu) do miejsca wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy, nie jest wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.), nawet wówczas, gdy pracownik świadczy pracę w ramach zadaniowego
Nie można skutecznie dochodzić roszczeń z tytułu poddania pracownika mobbingowi określonych w art.943 §3 i §4 kp odnośnie zdarzeń mających miejsce przed 1 stycznia 2004 r., tj. przed wejściem w życie tych przepisów.
Postanowienia umowy o pracę nie są prawem materialnym, którego naruszenie stanowi podstawę skargi kasacyjnej (art. 3983 § 1 pkt 1 k.p.c.).
W razie przejścia całości zakładu pracy na nowego pracodawcę i likwidacji pracodawcy dotychczasowego, za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem zakładu pracy na innego pracodawcę, odpowiedzialny jest tylko nowy pracodawca (art. 231 § 1 i 2 k.p.).
Okresu urlopu macierzyńskiego nie zalicza się do okresu urlopu trwającego co najmniej trzy miesiące (nie sumuje się z okresem innego urlopu), w czasie którego dopuszczalne jest wypowiedzenie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w sytuacjach, o których mowa w art. 41 k.p. (art. 5 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania
Także przed wprowadzeniem do Kodeksu pracy art. 1671 (przed dniem 1 stycznia 2003 r.) pracownik miał obowiązek wykorzystania w okresie wypowiedzenia umowy o pracę całego zaległego urlopu oraz tej części urlopu bieżącego, która zgodnie z planem urlopu miała przypaść na okres wypowiedzenia, co dotyczyło też wykorzystania urlopu w okresie wypowiedzenia po odwołaniu równoznacznym z wypowiedzeniem umowy
Wydanie przez pracodawcę zarządzenia nakazującego pracownikowi parkowanie powierzonego pojazdu wyłącznie na parkingach strzeżonych, bez jego wyposażenia w podstawowe zabezpieczenia (autoalarm, blokada skrzyni biegów), nie może być uznane za zapewnienie warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia.
Stosunek służbowy asesora sądowego, którym nie można było być dłużej niż trzy lata (art. 114 § 4 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), rozwiązywał się z upływem tego okresu, chyba że miało miejsce niebudzące wątpliwości przedłużenie trwania stosunku służbowego do dnia zakończenia procedury uzyskania
Nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) udzielenie przez pracownika wywiadu prasowego, w którym poddał krytycznej ocenie zachowanie członka organu pracodawcy, jeżeli pracownik zachował odpowiednią formę wypowiedzi a jego zachowaniu nie można przypisać znacznego nasilenia złej woli i świadomego działania zagrażającego interesom pracodawcy lub narażającego
Pracownik ma obowiązek wykonywania pracy na rzecz pracodawcy, a nie na rzecz organu zarządzającego, który wykonuje za pracodawcę czynności z zakresu prawa pracy; pracownik nie może więc odmówić świadczenia pracy na rzecz pracodawcy tylko dlatego, że istnieją spory dotyczące osoby lub organu zarządzającego uprawnionego do działania za pracodawcę.
Nie jest uzasadnione żądanie wydania orzeczenia zobowiązującego pracodawcę do złożenia oświadczenia woli w sytuacji, gdy wynagrodzenie podwyższone o kwotę określoną w art. 4a ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.) zostało pracownikowi wypłacone.
W sprawie o uznanie bezskuteczności wypowiedzenia zmieniającego (o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach) powołanie się pracownika w postępowaniu apelacyjnym na błąd przy składaniu oświadczenia o odmowie przyjęcia nowych warunków pracy (art. 84 k.c.) nie ma wpływu na rozstrzygnięcie.
1. W przedmiocie uprawnień zakładowej organizacji związkowej, o których mowa w art. 251 ustawy z dnia z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) pracodawca jest związany informacją przekazaną w trybie art. 251 ust. 2 tej ustawy. 2. Dla wykonywania uprawnień zakładowej organizacji związkowej istotna jest liczba członków związku z dnia, w którym
