Wyrok SN z dnia 16 listopada 2006 r., sygn. II PK 83/06

Stosunek służbowy asesora sądowego, którym nie można było być dłużej niż trzy lata (art. 114 § 4 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), rozwiązywał się z upływem tego okresu, chyba że miało miejsce niebudzące wątpliwości przedłużenie trwania stosunku służbowego do dnia zakończenia procedury uzyskania nominacji na stanowisko sędziego.

Przewodniczący SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Zbigniew Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 listopa­da 2006 r. sprawy z powództwa Joanny M. przeciwko Sądowi Rejonowemu w L.Ś. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Jeleniej Górze z dnia 26 października 2005 r. [...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Jeleniej Górze wyro­kiem z dnia 26 października 2005 r. oddalił apelację powódki Joanny M. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Lubaniu z dnia 11 marca 2005 r., oddalającego po­wództwo w sprawie przeciwko Sądowi Rejonowemu w L.Ś. o odszkodowanie. W sprawie tej ustalono, że powódka (ur. 14 sierpnia 1972 r.) została mianowana aseso­rem sądowym w Sądzie Rejonowym w L.Ś. przez Ministra Sprawiedliwości pismem z dnia 16 lipca 2001 r., wraz z powierzeniem jej pełnienia czynności sędziowskich na okres 2 lat. Następnie pismem z dnia 14 lipca 2003 r. Minister Sprawiedliwości po­nownie powierzył powódce pełnienie czynności sędziowskich do dnia 15 stycznia 2004 r., natomiast pismem z dnia 12 stycznia 2004 r. wypowiedział powódce stosu­nek służbowy i zwolnił ją ze stanowiska asesora sądowego. Powódka od dnia 18 grudnia 2003 r. przebywała na nieprzerwanym zwolnieniu lekarskim. Po upływie 9 miesięcy otrzymała dalsze zwolnienie lekarskie. Z tej przyczyny dopiero w dniu 2 października 2004 r. zostało doręczone jej pismo prezesa pozwanego Sądu z dnia 13 września 2004 r., rozwiązujące z nią stosunek pracy bez wypowiedzenia z dniem 13 września 2004 r. w trybie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p., a także pismo Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 stycznia 2004 r. o wypowiedzeniu stosunku służbowego i zwol­nieniu jej ze stanowiska asesora. Pismo Ministra nie zostało doręczone powódce wcześniej ze względu na jej nieprzerwaną (od dnia 18 grudnia 2003 r.) niezdolność do pracy. Wynagrodzenie powódki wynosiło 4.552,06 zł. W pozwie powódka wnosiła o zasądzenie odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za okres od dnia 13 września 2004 r. do dnia 18 grudnia 2004 r. za okres niezdolności do pracy z powo­du choroby, utrzymując, że takie świadczenie przysługiwało jej przez jeden rok zgod­nie z Prawem o ustroju sądów powszechnych, a także o odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za okres od dnia 19 grudnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r. wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu bezprawnego rozwiązania sto­sunku pracy.