Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 19 grudnia 2022 r., sygn. VII P 291/22
Sędziemu, który dokańcza sprawy po tym, jak minie okres, na jaki został skierowany do orzekania w innym sądzie, nadal powinien być wypłacany dodatek funkcyjny.
Sędziemu, który dokańcza sprawy po tym, jak minie okres, na jaki został skierowany do orzekania w innym sądzie, nadal powinien być wypłacany dodatek funkcyjny.
Na wydane na podstawie art. 5a § 6 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego o odrzuceniu wniosku strony o zbadanie spełnienia przez sędziego sądu administracyjnego lub sędziego delegowanego do pełnienia obowiązków sędziego w sądzie administracyjnym wymogów niezawisłości i bezstronności (art
Górna granica wieku dla kandydatów ubiegających się o przyjęcie na aplikację sędziowską i prokuratorską prowadzoną przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury
Na mocy art. 93 § 1 p.u.s.p. sędziemu można udzielić płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, jeżeli leczenie to wymaga powstrzymania się od pełnienia służby. Przepis ten wymaga zatem kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek, tj. urlop ma na celu przeprowadzenie zaleconego leczenia, zaś leczenie wymaga powstrzymania się od pełnienia służby. Ustawodawca nie
Kancelaria Sejmu pozostawała w bezczynności, nie udostępniając list poparcia dla kandydatów do Krajowej Rady Sądownictwa po uprawomocnieniu się wyroku, który takie udostępnienie nakazywał. Nie stanowiło to jednak rażącego naruszenia prawa.
Co do zasady, działania poborcy skarbowego nakierowane są na egzekwowanie należności publiczno-prawnych, czyli podejmowanie działań technicznych, egzekucyjnych. Nie może się zatem ostać wniosek, że zdobycie tego typu doświadczenia zawodowego kandydata stanowi egzemplifikację „wyjątkowego przypadku”, o którym w art. 6 § 3 p.u.s.a. Teza od Redakcji
Z użytej w art. 71 § 1 p.u.s.p. formuły „sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku” (odmiennej od formuły z art. 70 § 1 p.u.s.p. „sędziego przenosi się w stan spoczynku”) wynika, że uchwała Krajowej Rady Sądownictwa w tym przedmiocie ma charakter uznaniowy. Zatem nie jest więc związana wnioskiem kolegium właściwego sądu i może go nie uwzględnić, nawet jeśli sędzia rzeczywiście nie pełnił służby
w trybie art. 57ac § 1 p.u.s.p. uzupełniane są wymogi formalne z art. 57 § 6 i 7 oraz art. 57a § 1-5 i 7 p.u.s.p. i tylko w takim zakresie można wzywać do uzupełnienia braków formalnych. Natomiast brak „udokumentowania wykonywania zawodu radcy prawnego przez co najmniej trzy lata” oraz brak „informacji o zdanym egzaminie zawodowym” nie są brakami formalnymi objętymi zakresem normy z art. 57ac § 1 p.u.s.p
Zgodnie z art. 51a § 1 p.u.s.p. sąd z urzędu ustala i stosuje właściwe prawo obce. Na sądzie rozpoznającym sprawę ciąży zatem obowiązek w tym zakresie, który jest niezależny od inicjatywy stron procesu. Obowiązkiem sądu, a nie strony, jest przedsięwzięcie wszystkich czynności, w tym uzyskanie dostępu do tekstu oraz przyjętej interpretacji prawa zagranicznego, umożliwiających należyte zorientowanie
Czasownik modalny „może”, którym posłużono się w art. 69 § 1b p.u.s.p wskazuje na kompetencję KRS jako organu, to zaś wskazuje na obowiązek rozpatrzenia sprawy w oparciu o kryteria wskazane w tym przepisie. KRS ma zatem obowiązek wskazać, w jaki sposób jej decyzja podyktowana była interesem wymiaru sprawiedliwości, względem na racjonalne wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego lub w jaki sposób
Kandydat na asesora sądowego powinien spełniać wymogi ustawowe dla objęcia stanowiska w chwili zgłoszenia swojej kandydatury. Jednak nie sposób zgodzić się z twierdzeniem, że wymóg posiadania odpowiedniego stażu zawodowego realizowanego w instytucjach publicznych na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa administracyjnego, określonego w art. 6a § 1 pkt. 2 p.u.s.a. należy rozpatrywać