Wyrok SN z dnia 11 sierpnia 2022 r., sygn. II CSKP 135/22

Zgodnie z art. 51a § 1 p.u.s.p. sąd z urzędu ustala i stosuje właściwe prawo obce. Na sądzie rozpoznającym sprawę ciąży zatem obowiązek w tym zakresie, który jest niezależny od inicjatywy stron procesu. Obowiązkiem sądu, a nie strony, jest przedsięwzięcie wszystkich czynności, w tym uzyskanie dostępu do tekstu oraz przyjętej interpretacji prawa zagranicznego, umożliwiających należyte zorientowanie się w stanie normatywnym, stanowiącym podstawę orzekania. Aktywność stron w tym zakresie może być oczywiście pomocna, ale jej braku nie można negatywnie sankcjonować. Należy przy tym mieć na uwadze, że obowiązek sądu w tym zakresie nie ogranicza się wyłącznie do uzyskania wiedzy o treści obcych przepisów. Orzekanie przez sąd polski na podstawie materialnego prawa obcego powinno uwzględniać jego interpretację w kraju, w którym obowiązuje. Zastosowanie prawa obcego wymaga przeprowadzenia procesu wykładni, w którym poza wykładnią językową uwzględnić należy także inne metody interpretacyjne, a nawet ukształtowaną linię obcego orzecznictwa.

Sąd Najwyższy w składzie: 

SSN Kamil Zaradkiewicz (przewodniczący) ‎

SSN Ewa Stefańska ‎

SSN Krzysztof Wesołowski (sprawozdawca) 

w sprawie z powództwa N. M. ‎przeciwko N. L. ‎o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 sierpnia 2022 r., ‎skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie ‎z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. akt I ACa 6/18, 

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania, pozostawiając rozstrzygnięcie temu Sądowi o kosztach postępowania kasacyjnego. 

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny w Lublinie oddalił apelację pozwanego N. L. od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z 26 czerwca 2017 r.,