Nabycie przez funkcjonariusza Służby Więziennej w służbie stałej (lub jego małżonka) prawa własności lokalu lub domu w miejscowości pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, odpowiadającego co najmniej przysługującej temu funkcjonariuszowi powierzchni mieszkalnej zgodnie z ustawą o Służbie Więziennej, po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie tegoż lokalu lub domu, a przed
1. W sprawach dotyczących funkcjonariuszy służb państwowych, takich jak Służba Więzienna, stroną pozwaną powinien być Skarb Państwa reprezentowany przez właściwą jednostkę organizacyjną, z której działalnością wiąże się dochodzone roszczenie. 2. Możliwe jest sprostowanie przez sąd niewłaściwego oznaczenia strony pozwanej, co do tożsamości której nie ma wątpliwości, co nie jest równoznaczne z niewłaściwym
Skazanie za przestępstwa, o których mowa w art. 65 § 1 k.k., przy niezachodzeniu warunków przewidzianych w art. 64 § 2 k.k., nie stanowi negatywnej przesłanki do udzielenia skazanemu na podstawie art. 43 la § 1 pkt 1 k.k.w. zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej roku i sześciu miesięcy w systemie dozoru elektronicznego.
Z art. 220 ustawy o Służbie Więziennej wynika wola ustawodawcy zastosowania do rozważanych sporów przepisów o postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu prawa pracy.
Ocena wywiązywania się z obowiązków służbowych oraz przydatności na zajmowanym stanowisku jest elementem procedury okresowego opiniowania, jakiej podlega funkcjonariusz zgodnie z art. 85 ustawy o SW. Nie można natomiast oceniać prawidłowości wykonania obowiązków służbowych funkcjonariusza w świetle art. 230 ust. 1 ustawy o SW, jeżeli „pracodawca” nie zapewnia prawidłowej organizacji procesu służby,
Naruszenie obowiązku wykorzystywania przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego celem nie może zostać uznane za przewinienie dyscyplinarne, ponieważ nie kwalifikuje się jako zachowanie spełniające warunki wskazane w przepisie art. 230 ustawy o Służbie Więziennej.
Uzyskana w drodze darowizny własność mieszkania wyłącza posiadanie mieszkania, które ma na uwadze art. 187 pkt 3 ustawy o Służbie Więziennej.
Przepis art. 95 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej nie został zdeterminowany „następczą miarą czasu”. Oznacza to, że „uchylenie zawieszenia w czynnościach” nie aktualizuje badania, czy doszło do ziszczenia się przesłanki wykluczającej („nieukarania”). Zasadnicze znaczenie ma bowiem wkomponowany w przepis aspekt funkcjonalny. Systematyczny rozbiór przepisu prowadzi do jednoznacznych wniosków. Stan rzeczy
Przepis art. 95 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej nie jest zależny od miary czasowej, a od jego funkcjonalnego aspektu. Odstępstwo od reguły zawieszenia uposażenia w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych jest związane z przesłankami wykluczającymi, a nie z samym uchyleniem zawieszenia. Zawieszenie uposażenia aktualizuje się tylko wtedy, gdy postępowanie, które było jego przyczyną, nie doprowadzi
Samowolne opuszczenie miejsca pracy przez skazanego, zatrudnionego poza terenem zakładu karnego w systemie bez konwojenta, na podstawie art. 91 pkt 2 k.k.w., nie stanowi czynności sprawczej przestępstwa określonego w art. 242 § 1 k.k.
Zgodnie z art. 123 § 2 k.k.w. skazanego zatrudnia się na podstawie skierowania do pracy albo umożliwia się skazanemu wykonywanie pracy zarobkowej w ramach umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło, umowy o pracę nakładczą lub na innej podstawie prawnej. W szczególności więc podstawą zatrudnienia skazanego może być administracyjnoprawny (publicznoprawny) akt skierowania skazanego do pracy albo umowa
Negatywną przesłankę przyznania pomocy mieszkaniowej stanowi zbycie prawa do posiadanego lokalu także przed uzyskaniem statusu funkcjonariusza w służbie stałej (art. 187 pkt 4 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej).
Decyzja o zwrocie pomocy finansowej przerywa bieg terminu przedawnienia roszczenia o zwrot tej pomocy przez funkcjonariusza Służby Więziennej zwolnionego ze służby. W sytuacji, gdy prawo do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego przysługuje funkcjonariuszowi z tytułu służby, także roszczenie o zwrot tej pomocy jest roszczeniem dotyczącym świadczenia przysługującego z tytułu służby. Utrata
Sprawy z odwołania funkcjonariusza Służby Więziennej od orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne mają niewątpliwie charakter niemajątkowy (są sprawami o prawa niemajątkowe).
Postępowanie sądowe z odwołania funkcjonariusza Służby Więziennej od ukarania dyscyplinarnego jest dwuinstancyjne i dopuszczalna jest skarga kasacyjna.
W przypadku funkcjonariuszy Służby Więziennej nie ma znaczenia ile norm zaludnienia przysługuje funkcjonariuszowi oraz ilu członków rodziny, o których mowa w art. 176 ustawy o Służbie Więziennej, z nim zamieszkuje, bowiem kwota pomocy finansowej na zakup lokalu mieszkalnego jest stała i niezależna od jakichkolwiek innych przesłanek, poza przesłankami jej przyznania określonymi w art. 184 ust. 1 w zw
Nabycie przez funkcjonariusza Służby Więziennej w służbie stałej prawa własności lokalu lub domu w miejscowości pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, odpowiadającego co najmniej przysługującej temu funkcjonariuszowi powierzchni mieszkalnej zgodnie z ustawą o Służbie Więziennej, po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie tegoż lokalu lub domu w trybie art. 184 ust. 1 ustawy
W powierzchni mieszkaniowej przysługującej funkcjonariuszowi SW w służbie stałej uwzględnia się dziecko poczęte, jeżeli urodziło się żywe (art. 176 pkt 2 w zw. z art. 173 ust. 2 pkt 2 ustawy o służbie więziennej).
Stroną pozwaną w sprawie z odwołania funkcjonariusza Służby Więziennej od orzeczenia oraz postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne jest Skarb Państwa - jednostka organizacyjna, której kierownik wydał to orzeczenie lub postanowienie (art. 263 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 713 ze zm. w związku z art. 67 § 2 k.p.c.), a sądem właściwym
Do postępowania sądowego wszczynanego przez wniesienie do sądu pracy odwołania od orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne na podstawie art. 263 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (jednolity tekst: Dz. U. 2014 r., poz. 1415) stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (jednolity tekst: Dz. U. 2014 r., poz. 101 ze zm.).
W przypadku, gdy postępowanie karne prowadzone przeciwko funkcjonariuszowi Służby Więziennej umorzono z powodu przedawnienia, amnestii, a także w przypadku warunkowego umorzenia tego postępowania nie przysługuje zawieszona w okresie postępowania karnego część uposażenia (art. 95 ust. 4 w związku z art. 95 ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, jednolity tekst: Dz.U. z 2014 r.
1. Ratio legis przepisu art. 184 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej stanowiącego o pomocy finansowej na zakup lokalu mieszkalnego, jest uzyskanie mieszkania umożliwiającego funkcjonariuszowi zamieszkanie wyłącznie w miejscowości pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej. Świadczenie to ma więc charakter szczególny. 2. Z przepisów ustawy o Służbie Więziennej nie wynika, aby przyznanie pomocy finansowej
Dodatek służbowy ma charakter świadczenia uzupełniającego uposażenie zasadnicze i nie stanowi jego części, a więc nie wchodzi w zakres znaczeniowy uposażenia zasadniczego.
