1. Uchwały spółki, które wprowadzają ograniczenia godzące w uczciwą konkurencję na rynku, są sprzeczne z dobrymi obyczajami. 2. Pojęcie „interes spółki” jest ustawową ogólną formułą, której wypełnienie wymaga uwzględnienia kompromisowo rozumianej funkcji przekonań, dążeń i zachowań wszystkich grup wspólników, określonej z uwzględnieniem wspólnego celu. Interes spółki wyznaczają wszystkie te dążenia
Interpretacja art. 15 ust. 1 pkt 4 Ustawy o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji powinna odbywać się z uwzględnieniem klauzuli generalnej art. 3 ust. 1-2 tej samej ustawy. Prawidłowo skonstruowane i transparentne rabaty i premie, liczzone od obrotu, są zgodne z prawem, pod warunkiem, że wpływają na cenę sprzedawanych towarów. Warunki realizacji takich rabatów, premii czy bonusów muszą
Praktyki bankowe ograniczające wybór rzeczoznawców majątkowych do tych, którzy przeszli specjalne szkolenia bankowe, naruszają prawa kredytobiorców i utrudniają dostęp do rynku dla rzeczoznawców niezależnych. Takie działania są sprzeczne z prawem, ponieważ naruszają zasady uczciwej konkurencji i wpływają na decyzje kredytobiorców pod wpływem przymusu ekonomicznego, co zagraża interesom publicznym i
W praktyce sądowej i prawnej w Polsce, kary pieniężne nałożone na podmioty gospodarcze za naruszenie zbiorowych interesów konsumentów pełnią funkcję represyjną, prewencyjną i wychowawczą. Sądy mają pełną kontrolę nad wymiarem kary pieniężnej, niezależnie od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK), i mogą dostosować poziom kary do okoliczności sprawy. W ocenie wysokości kary
Sądy, w ramach obowiązku wynikającego z art. 76 Konstytucji RP, mają obowiązek zapewnienia skutecznej ochrony konsumentów przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi. W przypadku postępowania nakazowego z weksla własnego in blanco, stanowiącego zabezpieczenie umowy pożyczki konsumenckiej, sądy powinny badać zgodność z prawem postanowień umowy o pożyczkę konsumencką.
1. W przypadku spraw, gdzie pozwanym jest konsument, wynikająca z Konstytucji regulacja dotycząca obowiązku zapewnienia jego skutecznej ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi, wymaga, by sądy mogły badać zgodność z prawem postanowień umowy o pożyczkę konsumencką również w postępowaniu nakazowym z weksla własnego in blanco, stanowiącego zabezpieczenie tej umowy. 2. Stosując przepisy kodeksu
Określenie „konsument” użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być ograniczane do denotacji wyznaczonej treścią art. 221 k.c.
1. Rabat potransakcyjny, niepowiązany z żadnym wymiernym świadczeniem ze strony odbiorcy, lecz z osiągnięciem określonego poziomu obrotów, decyduje o cenie sprzedawanego towaru, a więc i marży dostawcy, i nie powinien być traktowany jako niedozwolona opłata w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 4 Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. 2. Swoboda ustalania cen, jako istotny przejaw swobody kontraktowej
Maksymalna wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu, określona przez art. 36a ust. 1 i 2 ustawy o kredycie konsumenckim, nie wyłącza możliwości oceny czy ustalone koszty są niedozwolone.
Zakres ochrony konsumentów wynikający z art. 76 Konstytucji RP należy oceniać z uwzględnieniem zasad i wymagań prawa unijnego, z uwagi na zakres implementowania regulacji unijnych dotyczących prawa konsumenckiego do krajowego porządku prawnego.
W sprawie nie tylko nie istniały przeszkody do zbadania abuzywności postanowień umowy kredytu, ale w świetle przepisów Dyrektywy 93/13 Sąd Okręgowy był do tego zobowiązany. Zaniechawszy tego badania, Sąd Okręgowy naruszył zasadę ochrony konsumentów wynikającą z art. 76 Konstytucji RP nie zapewniając konsumentowi ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi w sposób, jaki wymagany jest w świetle
W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu
Wykładnia art. 76 Konstytucji RP w powiązaniu z przepisami Dyrektywy 93/13 nakłada na sąd, przed którym toczy się postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obowiązek stosowania nie tylko przepisów proceduralnych zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego, ale także z urzędu regulacji zapewniających ochronę konsumentom. Możliwe jest stosowanie weksla własnego in blanco w celu zabezpieczenia
Instytucja bankowego tytułu egzekucyjnego narusza konstytucyjne minimum ochrony praw konsumentów. Rygorystyczna wykładnia i zastosowanie art. 843 § 3 k.p.c. nie może obniżać poziomu ochrony praw konsumentów.
Umowa opcji nabycia akcji, w której wierzytelność została zabezpieczona wekslem in blanco, podlega zakresowi Dyrektywy 93/13, co wymaga uwzględnienia przepisów tej dyrektywy przy wykładni ochrony konsumentów gwarantowanej przez art. 76 Konstytucji RP.
Nie ma podstaw do ingerencji w treść umowy pożyczki, ponieważ pozaodsetkowe koszty kredytu zawarte w umowie mieszczą się w granicach określonych przez prawo, co jest zgodne z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 k.c.
Art. 7 dyrektywy 90/314 stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które, na wypadek niewypłacalności organizatora podróży, nie gwarantowałoby zwrotu całości wpłaconych kwot jako przedpłaty oraz kosztów wcześniejszego, niż wynikał z treści umowy, powrotu. Przyjmuje się, że państwo członkowskie nie dysponuje swobodnym uznaniem co do zakresu ryzyka, jakie powinno być pokryte gwarancją organizatora
Przeciwko konsumentowi nie może zostać wydany nakaz zapłaty wyłącznie na podstawie treści samego weksla, niezależnie od tego, że uwzględnianie w postępowaniu nakazowym innych dokumentów dołączonych do pozwu wraz z wekslem byłoby sprzeczne z istotą tego typu postępowania nakazowego. Konieczność zapewnienia przewidzianej w unormowaniach unijnych skutecznej ochrony konsumentom oznacza, że niezależnie
Określenie „konsument” użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być ograniczane do denotacji wyznaczonej treścią art. 221 k.c.
Narzucenie kontrahentowi, rażąco niekorzystnych warunków umownych, które pozbawiając go całkowicie prawa do marży handlowej i w krótkim czasie prowadząc do upadku – zaprzestania działalności, stanowi oczywiste i poważne naruszenie interesu przedsiębiorcy. Teza od Redakcji
Roszczenie odszkodowawcze z art. 18 ust. 1 pkt 4 u.z.n.k. może być kumulowane z roszczeniem o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści według przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.
Korzystny wyrok uzyskany w postępowaniu cywilnym nie wyklucza ryzyka nałożenia kary przez prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Przy badaniu antykonkurencyjnego charakteru porozumienia wertykalnego, przedmiotem którego jest ustalenie sztywnych cen odsprzedaży oferowanych produktów, nie ma znaczenia prawnego pozycja rynkowa i wielkość udziałów adresatów zaskarżonej decyzji Prezesa UOKiK w rynku właściwym.
Z przepisów art. 76 Konstytucji RP i art. 3851 Kodeksu cywilnego wynika obowiązek sądów do badania z urzędu charakteru nadużywających postanowień umownych w umowach konsumenckich.
