Wyrok SN z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. II NSNc 105/23

Zakres ochrony konsumentów wynikający z art. 76 Konstytucji RP należy oceniać z uwzględnieniem zasad i wymagań prawa unijnego, z uwagi na zakres implementowania regulacji unijnych dotyczących prawa konsumenckiego do  krajowego porządku prawnego.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Wiak (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Oktawian Nawrot ‎

Arkadiusz Janusz Sopata (ławnik Sądu Najwyższego)

w sprawie z powództwa P. S.A. z siedzibą w B. przeciwko G. S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych 8 lutego 2023 r. skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z 3 lutego 2016 r., sygn. X Nc 14346/15:

1. uchyla w całości zaskarżony nakaz zapłaty i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Bielsku-Białej do ponownego rozpoznania;

2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania przed Sądem Najwyższym.

Uzasadnienie

Pozwem z 4 listopada 2015 r. P. S.A. z siedzibą w B. (dalej: „powód”) wystąpiła do Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej o wydanie na podstawie weksla nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, domagając się od pozwanego G. S. (dalej: „pozwany”) zapłaty kwoty 7257,71 zł z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego od 25 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i doręczenia nakazu zapłaty wraz z klauzulą wykonalności na adres powoda. W przypadku wniesienia zarzutów przez pozwanego, powód wnosił o utrzymanie w mocy nakazu zapłaty po rozpatrzeniu sprawy w postępowaniu zwykłym, a także zasądzenia od pozwanego dalszych kosztów postępowania.

Z treści pozwu wynikało, że pozwany zobowiązał się, poprzez podpisanie weksla 5 października 2014 r., do zapłaty w dniu 24 grudnia 2014 r. kwoty wskazanej na wekslu w wysokości 7257,71 zł. Poprzednik prawny powoda (P. Sp. z o.o.) wezwał w dniu 24 grudnia 2014 r. pozwanego dowykupu weksla. Do dnia wniesienia pozwu pozwany nie dokonał żadnej wpłaty. Powód wskazał, że pozwany podpisując własnoręcznie kalendarz spłat raty znał wysokość zobowiązania i termin spłaty. Zażądał również odsetek maksymalnych wwysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. Właściwość miejscową Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej strona powodowa uzasadniła treścią art. 37 k.p.c., z uwagi, że miejscem płatności weksla była Bielsko-Biała.