Wyrok nr II SA/Ke 174/23 Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 26 kwietnia 2023 r. w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy
W myśl art. 7 ust. 3a i art. 7 ust. 7 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy jest upoważniona do określenia wymagań dla przedsiębiorców ubiegających się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, jednakże nie może wykraczać poza zakres upoważnienia ustawowego.
W sytuacji, gdy interes prawny wójta (burmistrza, prezydenta miasta) jest bezpośrednio związany z przedmiotem uchwały rady gminy będącej przedmiotem skargi, wówczas zdolność procesową w postępowaniu sądowym powinna posiadać sama rada gminy, reprezentowana przez jej przewodniczącego.
1. Zasada proporcjonalności w korzystaniu z zasobów środowiska wymaga, aby ingerencja organu administracyjnego w swobodę prowadzenia działalności gospodarczej była nie bardziej dotkliwa niż niezbędna dla osiągnięcia celu administracyjnoprawnej reglamentacji. 2. W procesie wydawania zezwoleń administracyjnych, organ administracji publicznej jest zobowiązany do precyzyjnego i jednoznacznego określania
Uchwały dotyczące programów opieki nad zwierzętami i zapobiegania ich bezdomności powinny w sposób wyczerpujący i szczegółowy określać wysokość środków finansowych przeznaczonych na realizację programu oraz sposób ich wydatkowania, zawierając konkretne kwoty przeznaczone na realizację poszczególnych zadań. Niewypełnienie tych wymogów jest równoznaczne z naruszeniem przepisów ustawy o ochronie zwierząt
Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy o przepisach wprowadzających reformę administracji publicznej, własność nieruchomości automatycznie przechodzi na Skarb Państwa lub samorząd terytorialny, jeśli na dzień 31 grudnia 1998 r. nieruchomość ta nie była ich własnością, ale była używana pod drogę publiczną i znajdowała się pod ich faktycznym zarządem.