Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Kr 433/23

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Monika Niedźwiedź (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Mirosław Bator Sędzia WSA Piotr Fronc Protokolant : sekretarz sądowy Anna Bubula po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi E. K. na uchwałę Nr LXXX/1219/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 28 sierpnia 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Czyżyny – Łęg" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części graficznej i tekstowej w zakresie dotyczącym działki numer [...] obr. [...] przy ulicy C.; II. zasądza od Gminy Miejskiej Kraków na rzecz skarżącej kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Uchwałą Nr LXXX/1219/13 z dnia 28 sierpnia 2013 r. Rada Miasta Krakowa przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru "Czyżyny - Łęg".

Streszczono przebieg procesu sporządzania i uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Czyżyny-Łęg".

E. K. zaskarżyła powyższy plan do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w zakresie dotyczącym działki nr [...] obr. [...] położonej przy ul. [...] w części opisowej i graficznej stanowiącej w części graficznej zaskarżonej uchwały część obszaru oznaczonego jako MN3, a to w § 11 części szczególnej skarżonej uchwały oraz w rozdziale II, zawłaszcza § 7 ust 6; § 9 ust. 1 pkt 1 części ogólnej. W skardze zarzucono naruszenie:

1. art. 140 k.c. poprzez nieuprawnione, znaczne ograniczenie skarżącej w możliwości korzystania z należącej do niej nieruchomości, polegające na braku możliwości korzystania z prawa własności w zakresie, w jakim mogą korzystać pozostali właściciele nieruchomości położonych na przedmiotowym obszarze,

2. art. 31 ust. 3 w zw. z art. 64 ust. 3 Konstytucji, poprzez nadmierną i nieuzasadnioną ingerencję w chronione konstytucyjnie prawo własności nieruchomości, poprzez naruszenie korzystania z należącej do skarżącej nieruchomości, w przypadku gdy, ograniczenie to nie znajduje odzwierciedlenia w konstytucyjnych przesłankach, jakim są konieczność zapewnienia w demokratycznym państwie prawa bezpieczeństwa, porządku publicznego, moralności publicznej albo wolności i praw innych osób.