W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być zróżnicowany w zależności od potrzeb. Nie jest przy tym konieczne uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z przyjętych kryteriów oceny
Zgodnie z art. 3986 § 2 k.p.c. odwołanie wniesione po upływie ustawowego terminu podlega odrzuceniu, jednak uwzględniając opisaną wyżej specyfikę postępowania odwoławczego od uchwał Krajowej Rady Sądownictwa (tj. brak kompetencji Rady odpowiadających uprawnieniom sądu drugiej instancji w postępowaniu kasacyjnym), odrzucenia odwołania dokonuje Sąd Najwyższy. Sąd ten z mocy art. 168 i art. 169 w związku
Wybierając kandydatów do urzędu sędziego Rada powinna jako podstawowe kryterium przyjmować ich kwalifikacje zawodowe; nie może jednak pomijać ich ocen osobowościowych. Informacje o tych dwóch rodzajach okoliczności Rada uzyskuje z różnych źródeł, a najczęściej są one wyrażane w formie opisowej. Dlatego słuszna jest praktyka Rady dokonywania ogólnej oceny kandydatów, bez ustalania ich kolejności w oparciu
Wprawdzie przepis art. 35 ust. 2 ustawy o KRS adresowany jest bezpośrednio do zespołu Rady i nakazuje uwzględnienie wymienionych w nim kryteriów jedynie przy ustalaniu kolejności na liście kandydatów rekomendowanych przez zespół do obsadzania wolnych stanowisk, to z wykładni systemowej i funkcjonalnej wynika, że ma on szersze zastosowanie, tak w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym. Oznacza to
Z uwagi jednak na to, że ustawa o KRS nie zawiera regulacji nakazującej stosowanie innego trybu postępowania w odniesieniu do jednej kandydatury ani też nie wskazuje innych kryteriów jego oceny przez Krajową Radę Sądownictwa, przyjąć należy, iż zarówno zespół jak i Rada - stosując odpowiednio przepis art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o KRS - obowiązane są oceniać kandydata w oparciu o wymienione w nim
Skutki prawomocnego orzeczenia sądu lustracyjnego, stwierdzającego fakt złożenia przez osobę lustrowaną niezgodnego z prawdą oświadczenia, które polegają na utracie z mocy prawa (art. 30 ust. 1 ustawy lustracyjnej) kwalifikacji moralnych niezbędnych do zajmowania funkcji publicznych, prowadzą wprost do wykluczenia osoby negatywnie zlustrowanej z możliwości ubiegania się lub objęcia określonej funkcji
Wybierając kandydatów do urzędu sędziego Krajowa Rada Sądownictwa powinna jako podstawowe kryterium przyjmować ich kwalifikacje zawodowe; nie może jednak pomijać ich ocen osobowościowych. Informacje o tych dwóch rodzajach okoliczności Rada uzyskuje z różnych źródeł, a najczęściej są one wyrażane w formie opisowej. Dlatego słuszna jest praktyka Rady dokonywania ogólnej oceny kandydatów, bez ustalania
Powinność stosowania w postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa jednolitych kryteriów wyboru nie oznacza, że Rada powinna wobec wszystkich zgłoszonych kandydatów (niezależnie od ich statusu) stosować jednakowe (identyczne) kryteria oceny. Jednolite kryterium odnoszące się do kwalifikacji zawodowych (dorobku, doświadczenia zawodowego) kandydatów na wolne stanowisko sędziowskie w sądzie powszechnym
Żadne z kryteriów oceny poszczególnych kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie brane pod uwagę w postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa nie ma charakteru decydującego ani też nie jest koniecznie wymagane uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z nich. O przeprowadzeniu prawidłowej oceny zgłoszonych kandydatur decyduje bowiem ocena całościowa (kompleksowa) wynikająca z łącznego zastosowania
W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być przy tym zróżnicowany w zależności od potrzeb, wobec czego nie jest konieczne uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z przyjętych
Powinność stosowania w postępowaniu przed Radą jednolitych kryteriów wyboru nie oznacza, że Krajowa Rada Sądownictwa powinna wobec wszystkich zgłoszonych kandydatów (niezależnie od ich statusu) stosować jednakowe (identyczne) kryteria oceny. Jednolite kryterium odnoszące się do kwalifikacji zawodowych (dorobku, doświadczenia zawodowego) kandydatów na wolne stanowisko sędziowskie w sądzie powszechnym
W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych kandydatów w aspekcie zastosowanych przez Radę kryteriów oceny. Zakres rozważań dotyczących poszczególnych kandydatów może być przy tym zróżnicowany w zależności od potrzeb, wobec czego nie jest konieczne uszeregowanie kandydatów w oparciu o każde z przyjętych
W okresie odroczenia niekonstytucyjny przepis zachowuje moc obowiązującą i należy go stosować jako element obowiązującego systemu prawnego
Wysokość uposażenia sędziów w stanie spoczynku precyzyjnie określają przepisy ustawy o ustroju sądów powszechnych. Sędzia nie może więc domagać się takiej ochrony, jaką mają zwykli pracownicy.
Prawo do kontroli postępowania w przedmiocie obsadzenia stanowiska sędziowskiego polega na ocenie zgodności z prawem zastosowanej procedury oceny kandydata.
Bezpodstawne jest dochodzenie roszczenia o odszkodowanie za naruszenie zakazu dyskryminacji płacowej lub zasady równego traktowania w służbie sędziowskiej (art. 5 k.p. w związku z art. 183a-3d k.p.) przez sędziego, któremu ustalono stawkę wynagrodzenia zasadniczego zgodnie z przepisami o wynagradzaniu sędziów sędziemu danego sądu, ponieważ wymienione delikty prawa pracy nie występują w służbowych stosunkach
1. Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do merytorycznego rozpatrywania kwalifikacji kandydatów na stanowisko sędziowskie ani decydowania o tym, który z nich powinien zostać przedstawiony Prezydentowa Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu. 2. W przypadku ubiegania się kilku osób o jedno stanowisko sędziowskie wskazane jest wyjaśnienie w uzasadnieniu uchwały sytuacji poszczególnych
Prezes sądu podejmuje czynności za Skarb Państwa w sprawach o egzekucję grzywien, kar pieniężnych i kosztów postępowania w sprawach cywilnych.
W sprawach o egzekucję grzywien, kar pieniężnych, opłat sądowych i kosztów postępowania w sprawach cywilnych organem właściwym do reprezentacji Skarbu Państwa jest prezes sądu, a nie jego dyrektor.
1. Z punktu widzenia ochrony interesów poszczególnych kandydatów trzeba przyjąć, iż Rada nie ma obowiązku szczegółowego opisywania każdego z nich, wystarczające jest dokładne przedstawienie kandydata wybranego przez Radę. Pozostali kandydaci znają bowiem dokładnie własną sytuację i mogą ją porównać z opisaną w uzasadnieniu uchwały sytuacją kandydata wybranego przez Radę, co skarżący czyni w swoim odwołaniu
Podjęte we właściwym trybie orzeczenie lekarza orzecznika staje się elementem postępowania przed Krajową Radą Prokuratury.
Sprawa o wykonanie umowy o roboty budowlane zawartej w ramach realizacji zadań własnych gminy w zakresie edukacji publicznej, kultury i rekreacji jest sprawą gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych.
