Wyrok SN z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. III KRS 12/14

Wprawdzie przepis art. 35 ust. 2 ustawy o KRS adresowany jest bezpośrednio do zespołu Rady i nakazuje uwzględnienie wymienionych w nim kryteriów jedynie przy ustalaniu kolejności na liście kandydatów rekomendowanych przez zespół do obsadzania wolnych stanowisk, to z wykładni systemowej i funkcjonalnej wynika, że ma on szersze zastosowanie, tak w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym. Oznacza to, że te same kryteria oceny powinna stosować Rada obradująca w pełnym składzie. Byłoby nie do przyjęcia, aby członkowie Rady, którzy uczestniczyli w posiedzeniu zespołu, mieli w toku posiedzenia pełnego składu Rady stosować inne kryteria niż w zespole.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Janusz Godyń (przewodniczący)

SSN Wiesław Błuś (sprawozdawca)

SSN Andrzej Tomczyk

w sprawie K. W., po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 lipca 2014 r., odwołania od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 15 stycznia 2014 r., w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej

uchyla zaskarżoną uchwałę i przekazuje sprawę Krajowej Radzie Sądownictwa do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą z dnia 15 stycznia 2014 r., postanowiła nie przedstawiać Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej kandydatury K. W.

W uzasadnieniu uchwały wskazano, że na wolne stanowisko w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego swoją kandydaturę zgłosił tylko K. W. Zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa, na posiedzeniu w dniu 18 grudnia 2013 r., postanowił nie rekomendować Krajowej Radzie Sądownictwa tej kandydatury na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego podnosząc, że wprawdzie kandydat jest wyróżniającym się pracownikiem naukowym, ale z uwagi na "stosunkowo młody wiek (urodzony 13 grudnia 1974 r.) i przebieg kariery zawodowej, nie posiada (...) odpowiedniego doświadczenia życiowego i orzeczniczego do zajmowania najwyższych stanowisk sędziowskich, w szczególności piastowania urzędu sędziego Sądu Najwyższego." Podejmując uchwałę Krajowa Rada Sądownictwa (zwana dalej zamiennie Radą) wskazała, że kierowała się kryteriami wyrażonymi w art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 126, poz. 714 ze zm. - dalej: ustawa o KRS), uwzględniając przede wszystkim uzyskaną przez kandydata ocenę kwalifikacyjną, jego doświadczenie zawodowe, prowadzoną działalność naukową i publikacyjną, ocenę ze studiów i egzaminu radcowskiego, brak aplikacji sądowej oraz uzyskane stopnie i tytuły naukowe, a także opinie przełożonych i uzyskane poparcie środowiska sędziowskiego. W szczególności, Rada przedstawiła przebieg kariery zawodowej kandydata podnosząc, iż ukończył wyższe studia prawnicze z oceną bardzo dobrą z wyróżnieniem, w 2001 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa, w 2002 r. ukończył aplikację radcowską z wynikiem bardzo dobrym, w latach 1996-2001 pracował na różnych stanowiskach prawniczych w kancelarii prawnej, od października 2001 r. do maja 2008 r. był zatrudniony na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu [...] na stanowisku adiunkta w Instytucie Prawa [...], w 2006 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie postępowania cywilnego, a od czerwca 2008 r. był zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego wymienionego Uniwersytetu. W 2012 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł naukowy profesora nauk prawnych. Od dnia 1 czerwca 2013 r. jest zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu [...]. W chwili obecnej pełni na tym Wydziale funkcję Wicedyrektora Instytutu [...]. Ponadto Krajowa Rada Sądownictwa wskazała, że kandydat od dnia 2 listopada 2001 r. zatrudniony jest również w Sądzie Najwyższym, obecnie na stanowisku asystenta specjalisty ds. orzecznictwa - członka Biura Studiów i Analiz oddelegowanego do Izby Cywilnej. W latach 2001- 2011 był członkiem zespołów problemowych Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego działającej przy Ministrze Sprawiedliwości, a od lutego 2011 r. został jej członkiem. Jest także członkiem Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. Rada zauważyła, że kandydat prowadzi szkolenia dla sędziów, prokuratorów, adwokatów, radców prawnych i notariuszy. W uzasadnieniu zaskarżonej uchwały opisano również przebieg postępowania prowadzonego przez właściwe organy Sądu Najwyższego, które wyłoniło kandydaturę K. W. na sędziego Sądu Najwyższego. I tak przedstawiono ocenę kwalifikacyjną kandydata sporządzoną przez sędziego wizytatora wskazując, że jest ona bardzo dobra, dorobek zawodowy poddanego wizytacji cechuje wysoki poziom naukowy i duża doniosłość dla praktyki. Jest osobą pracowitą i zdyscyplinowaną oraz posiada odpowiednie walory osobowościowe.