Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 31 maja 1994 r. sygn. III AZP 1/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 28 maja 1994 r., sygn. WZP 1/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Działające w Wojsku Polskim – na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenie honoru i godności żołnierskiej (Dz.U. nr 6, poz. 53) – oficerskie sądy honorowe nie były organami pozasądowymi w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 25 maja 1994 r., sygn. III CZP 38/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Dopuszczalna jest droga sądowa w sprawie z powództwa jednoosobowej spółki Skarbu Państwa powstałej z przekształcenia państwowego przedsiębiorstwa wykonującego w całości zadania dla potrzeb obronności i bezpieczeństwa Państwa przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Przemysłu i Handlu o zapłatę z tytułu wynagrodzenia szkody wynikłej z utrzymywania w latach 1990-1991 w gotowości bezczynnych linii produkcyjnych

Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 1994 r. sygn. II URN 9/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Data nabycia prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.) jest związana z datą złożenia wniosku o te świadczenia (art. 99 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), a nie

Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 1994 r. sygn. II URN 10/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Datą decydującą o sposobie obliczenia podstawy wymiaru emerytury lub renty jest data zgłoszenia wniosku o te świadczenia.

Wyrok SN z dnia 22 marca 1994 r., sygn. WR 45/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Przymusowe doprowadzenie do jednostki wojskowej – na podstawie art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 4, poz. 16; zm. Dz.U. z 1992 r., nr 54, poz. 254 i z 1994 r., nr 43, poz. 165) – powołanego do czynnej służby wojskowej, który nie zgłosił się do odbywania tej służby, nie nadaje mu statusu „żołnierza” (art

Postanowienie SN z dnia 3 marca 1994 r., sygn. WZ 36/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Do uznania za nieważny wyroku sądu wojskowego, skazującego osobę cywilną za popełnienie przestępstwa określonego w art. 18 § 1 w zw. z art. 7 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 192 z późn. zm.), powołany jest z mocy art. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych

Postanowienie SN z dnia 16 lutego 1994 r. sygn. III PO 1/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 10 lutego 1994 r., sygn. II UZP 31/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Osobę urodzoną w więzieniu lub łagrze w ZSRR, bądź na przymusowym zesłaniu i deportacji w ZSRR, należy uważać za podlegającą w tym czasie represjom w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 3 litera „a” albo litera „b” ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75 ze zm.).

Uchwała SN z dnia 3 lutego 1994 r. sygn. II UZP 1/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Prawo kombatantów uprawnionych do emerytury lub renty i odznaczonych orderem lub tytułem honorowym do świadczenia przewidzianego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie świadczenia pieniężnego przysługującego kombatantom - emerytom i rencistom odznaczonym orderem lub tytułem honorowym (Dz. U. Nr 27, poz. 143) ustało z dniem 1 stycznia 1991 r.

Uchwała SN z dnia 18 listopada 1993 r., sygn. III AZP 19/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Odmowa potwierdzenia przez Ministra Sprawiedliwości lub podległe mu organy okoliczności określonych w art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r,. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ - następuje przez wydanie decyzji administracyjnej.

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 28 października 1993 r., sygn. I KZP 21/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

1. Roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie, o których mowa w art. 8 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), mają charakter cywilnoprawny. 2. Sąd zasądzając odszkodowanie lub zadośćuczynienie, o których mowa w art. 8 cytowanej ustawy, zasądza

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 2 października 1993 r., sygn. WZP 1/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

1. Przewidziana w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialości żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenie honoru i godności żołnierskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 5, poz. 17) kara zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie może być orzekana jako kara samoistna. 2. Karę tę w każdym wypadku wymierza się fakultatywnie, niezależnie od tego

Postanowienie SN z dnia 15 czerwca 1993 r., sygn. WZ 107/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Jeżeli sąd odwoławczy, uchylając postanowienie odmawiające odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie dochodzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) i przekazując sprawę sądowi pierwszej

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 27 stycznia 1993 r., sygn. I KZP 35/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

W razie śmierci osoby represjonowanej, uprawnionej do żądania odszkodowania za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i przejścia tego uprawnienia na podstawie art. 8 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) na małżonka, dzieci

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 21 stycznia 1993 r., sygn. II UZP 23/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych nie traktuje się na równi ze służbą w Milicji Obywatelskiej, w rozumieniu art. 8 ustawy z 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 46, poz. 210 ze zm.).

Wyrok SN z dnia 10 lipca 1992 r., sygn. WRN 75/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Przez „przyjęcie obowiązków” w obcym wojsku lub obcej organizacji wojskowej, o którym mowa w art. 237 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 4, poz. 16), należy rozumieć wstąpienie w skład sił zbrojnych obcego państwa lub w skład obcej organizacji wojskowej w celu pełnienia służby. Określenia tego nie wyczerpuje natomiast

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 7 maja 1992 r., sygn. II UZP 1/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Okres przebywania w więzieniu polskim na mocy skazania w latach 1944-1956 bez związku z działalnością polityczną bądź religijną związaną z walką o suwerenność i niepodległość nie jest okresem represji w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75) nawet gdy osoba

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 7 maja 1992 r., sygn. II UZP 7/91

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

1. Określenie „aparat bezpieczeństwa publicznego”, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. „a” ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75), oznacza wszystkie jednostki organizacyjne resortu bezpieczeństwa publicznego, które z formalnoprawnego punktu widzenia były określane jako służby bezpieczeństwa

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 6 maja 1992 r., sygn. I KZP 1/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

1. Duchownym w rozumieniu art. 47 art. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczpospolitej Polskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 4, poz. 16) jest osoba należąca do Kościoła katolickiego lub innego Kościoła albo związku wyznaniowego, która wyróżnia się spośród ogółu wyznawców danej religii tym, że powołana została do stałego organizowania i sprawowania kultu religijnego.

Postanowienie SN z dnia 9 kwietnia 1992 r., sygn. III ARN 17/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Postanowienie SN z dnia 2 kwietnia 1992 r., sygn. WZ 44/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

W razie śmierci osoby, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, jej uprawnienie określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) przechodzi na małżonka tylko wtedy, kiedy małżeństwo trwało w chwili śmierci uprawnionego.

Postanowienie SN z dnia 26 marca 1992 r., sygn. WZ 35/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Z punktu widzenia art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) umorzenie postępowania „z braku dowodów winy” na podstawie przepisów kodeksu wojskowego postępowania karnego z 1945 r. należy traktować jak umorzenie postępowania z powodu, o którym obecnie

Postanowienie SN z dnia 18 lutego 1992 r., sygn. WZ 10/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Orzeczenie (postanowienie) b. Najwyższego Sądu Wojskowego, rehabilitujące skazanego, a wydane pod rządem poprzednio obowiązującej procedury karnej, jako przybierające postać prawomocnego umorzenia postępowania karnego, jest orzeczeniem ostatecznym (finalnym) uwalniającym niesłusznie skazanego od winy i kary. Uzasadnia to potraktowanie go na równi z wyrokiem uniewinniającym wydanym przez Sąd Najwyższy