Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 26 października 1989 r., sygn. III PZP 40/89

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej w sprawie z powództwa Zbigniewa K. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w R. o wyrównanie dodatku stażowego po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez skład trzech sędziów Sądu Najwyższego postanowieniem z dnia 27 lipca 1989 r. III PZP 35/89:

„Czy okres zawodowej służby wojskowej podlegający zaliczeniu do okresu zatrudnienia pracownika z mocy art. 62 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. nr 16, poz. 134 ze zm.) wlicza się do okresu pracy w danym zakładzie pracy, jeżeli w porozumieniu o zakładowym systemie wynagradzania postanowiono, że dodatek stażowy przysługuje za pracą w danym zakładzie, z uwzględnieniem poprzednich okresów zatrudnienia (art. 19 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania – j.t. Dz.U. z 1988 r. nr 28, poz. 196) przy przyjęciu różnej podstawy obliczania dodatku za staż pracy w danym zakładzie i za okresy zatrudnienia poza tym zakładem”?

podjął następującą uchwałę i nadał jej moc zasady prawnej: