Postanowienie SN z dnia 3 marca 1994 r., sygn. WZ 36/94

Do uznania za nieważny wyroku sądu wojskowego, skazującego osobę cywilną za popełnienie przestępstwa określonego w art. 18 § 1 w zw. z art. 7 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 192 z późn. zm.), powołany jest z mocy art. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.) właściwy miejscowo sąd wojewódzki, a nie wojskowy sąd okręgowy, gdyż skazanie za to przestępstwo było skazaniem za niezawiadomienie organów ścigania o popełnieniu szpiegostwa, a nie skazaniem za szpiegostwo, które w myśl art. 1 ustawy z dnia 5 kwietnia 1955 r. o przekazaniu sądom powszechnym dotychczasowej właściwości sądów wojskowych w sprawach karnych osób cywilnych, funkcjonariuszów organów bezpieczeństwa publicznego, Milicji Obywatelskiej i Służby Więziennej (Dz.U. nr 15, poz. 83) jako jedyne przestępstwo tych osób pozostało w jurysdykcji sądów wojskowych.