Postanowienie SN z dnia 26 marca 1992 r., sygn. WZ 35/92

Z punktu widzenia art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) umorzenie postępowania „z braku dowodów winy” na podstawie przepisów kodeksu wojskowego postępowania karnego z 1945 r. należy traktować jak umorzenie postępowania z powodu, o którym obecnie mowa w art. 11 pkt 1 k.p.k.

Sąd Najwyższy w sprawie Wita-Modesta B., oskarżonego o popełnienie przestępstwa określonego w art. 7 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa Polskiego, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 1992 r. zażalenia prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej w W. na postanowienie Sądu Okręgu Wojskowego w W. z dnia 10 lutego 1992 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku w części dotyczącej Wita-Modesta B. – postanowił zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.