Wyrok SN z dnia 28 października 2014 r., sygn. I PK 54/14
Nie można uznać, że pracodawca dobrowolnie uregulował przedawnioną należność, gdy był przymuszony do tego prawomocnym wyrokiem.
Nie można uznać, że pracodawca dobrowolnie uregulował przedawnioną należność, gdy był przymuszony do tego prawomocnym wyrokiem.
Odpowiedzialność odszkodowawcza towarzystwa funduszy inwestycyjnych wobec uczestnika funduszu w związku z nieprawidłowym wykonywaniem zarządu aktywami tego funduszu (art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, jedn. tekst: Dz. U. z 2014 r., poz. 157) jest odpowiedzialnością za szkodę z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.).
Czynność dochodzenia wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i zwrotu równowartości pożytków (art. 224 § 2 i 225 k.c.) nie należy do zachowawczych w rozumieniu przepisu art. 209 k.c., gdyż jej celem nie jest ochrona prawa przed możliwym niebezpieczeństwem i nie zmierza ona do zachowania wspólnego prawa własności rzeczy; podzielić należy pogląd, że współwłaściciel nieruchomości budynkowej nie ma legitymacji
Ocena ustawowych przesłanek ograniczających swobodę kontraktową musi uwzględniać ryzyko sprzeczności określonego stosunku prawnego z założeniami ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, tj. dążeniem do eliminacji niepożądanych zjawisk w działalności gospodarczej, a w szczególności przeciwdziałaniem zachowaniom monopolistycznym, także w płaszczyźnie kontraktowej. Sama prawna skuteczność zawartych
Zabezpieczenie udzielonej pożyczki na zasadzie przewłaszczenia może nastąpić także przez zatrzymanie rzeczy przez niespłaconego wierzyciela.
Ważny jest zapis zwykły (art. 968 § 1 k.c.), w którym przedmiot świadczenia został określony alternatywnie.
Ubezpieczeniach majątkowych regułą powinno być świadczenie ubezpieczyciela w wysokości poniesionej szkody będącej skutkiem wypadku ubezpieczeniowego, a granicę odpowiedzialności powinna stanowić suma ubezpieczenia, odpowiadająca wysokości składki jako świadczenia wzajemnego ubezpieczającego (art. 824 § 1 w związku z art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 k.c.). Za stanowiskiem takim przemawia także treść art. 824
To samorząd musi wypłacać odszkodowania byłym wójtom czy burmistrzom pokrzywdzonym przez niezgodne z konstytucją przepisy o oświadczeniach majątkowych.
Można w zamian za utrzymanie do końca życia oddać innej osobie nie tylko własność nieruchomości, ale też inne prawa lub rzeczy. Ale wtedy takiej umowy nie należy nazywać dożywociem.
Strony umownego stosunku pracy mogą skutecznie zmienić rodzaj wiążącej ich umowy o pracę.
Powstanie samodzielnego lokalu, który - po wydzieleniu z części wspólnych - był uzyskanym przez członków wspólnoty nowym obiektem, o odmiennych, większych walorach użytkowych - samo w sobie stanowiło już, w sensie ekonomicznym, "przychód" z nieruchomości wspólnej, uzyskany kosztem części wspólnych i nakładów współwłaścicieli. Jego docelowe zbycie, jako odrębnego przedmiotu własności, spowodowało zastąpienie
Odpłatne rozporządzenie przez osobę trzecią w okolicznościach przewidzianych w art. 531 § 2 k.c. częścią uzyskanej od dłużnika korzyści nie uzasadnia - na podstawie art. 405 k.c. - odpowiedzialności wobec wierzyciela osoby, na której rzecz rozporządzenie nastąpiło, jeżeli pozostająca w majątku osoby trzeciej część korzyści może doprowadzić do zaspokojenia chronionej wierzytelności (art. 532 k.c.).
Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalająca wysokość należności z tytułu składek może być podstawą wpisu hipoteki przymusowej na nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego dłużnika i jego małżonka tylko wtedy, gdy została doręczona obojgu małżonkom.
Powaga rzeczy osądzonej nie obowiązuje, jeśli w kolejnym procesie dotyczącym tej samej sprawy powód powołuje się na inną podstawę prawną.
Wierzyciel jest związany wyborem dłużnika, którego wola co do zaliczenia spełnionego przez niego świadczenia na poczet określonego długu może być wyrażona w dowolny sposób, a interpretacja jego woli podlega zasadom określonym w art. 65 § 1 k.c. O zamiarze dłużnika może też świadczyć wysokość spełnionego świadczenia, która również pozwala domniemywać, że zamiarem dłużnika było zaspokojenie tego długu
W wypadku zawarcia umowy o świadczenie przez osobę trzecią musi występować w tle stosunek uzasadniający gospodarczo przyrzeczenie świadczenia osoby trzeciej przez przyrzekającego.
Zobowiązanie do naprawienia szkody na podstawie art. 4171 § 2 k.c. powstaje z chwilą uzyskania przez decyzję niezgodną z prawem przymiotu ostateczności.
Wątpliwości co do znaczenia oświadczeń zawartych w takim dokumencie powinny być tłumaczone na niekorzyść jego autora.
Zasada swobody umów obejmuje przyzwolenie na faktyczną nierówność stron, jeśli jest to wyrazem ich woli. Nieekwiwalentność sytuacji prawnej stron umowy nie wymaga więc, co do zasady, istnienia okoliczności, które by ją usprawiedliwiały, skoro stanowi ona wyraz woli stron. Obiektywnie niekorzystna dla jednej strony treść umowy zasługiwać będzie na negatywną ocenę moralną, a w konsekwencji prowadzić
Jeśli w dacie wejścia w życie ustawy zmieniającej czyli w dniu 10 sierpnia 2007 roku, upłynęło więcej niż 10 lat od daty zdarzenia wyrządzającego szkodę, jakiekolwiek roszczenia z deliktu tego wynikające nie mogą być dochodzone po dniu 10 sierpnia 2007 roku na podstawie art. 4421 § 3 k.c. w związku z art. 2 ustawy zmieniającej, choćby poszkodowany dowiedział się o szkodzie po dniu 10 sierpnia 2007
Co do zasady czynność prawna dłużnika będąca wykonaniem zobowiązania nie jest objęta zakresem skargi pauliańskiej, nie ma zatem co do zasady podstaw do zaskarżenia takiej czynności dokonanej przed dłużnika z jednym tylko z wierzycieli. Dłużnik ma bowiem obowiązek spełnić świadczenie, a w razie wielości wierzycieli ma prawo dokonać swobodnego wyboru wierzyciela, którego spłaci i z tego tytułu nie można
Z uwagi na tożsamość problematyki do ustalania zadośćuczynienia na podstawie art. 446 § 4 k.c. może mieć zastosowanie orzecznictwo dotyczące zadośćuczynienia z art. 445 § 1 k.c.
1. Do umów zbycia wierzytelności nie ma zastosowania zasada nemo in alium plus iuris transfere potest quam ipso habet, a cesjonariusza nie chroni dobra wiara. Jak wskazuje się w orzecznictwie brak wierzytelności czyni umowę o przelew wierzytelności nieskuteczną prawnie. 2. Przepis art. 516 k.c., określający stosunek wewnętrzny pomiędzy cedentem a cesjonariuszem, statuuje odpowiedzialność zbywcy wierzytelności