Wyrok SN z dnia 7 października 2014 r., sygn. I PK 39/14

Z uwagi na tożsamość problematyki do ustalania zadośćuczynienia na podstawie art. 446 § 4 k.c. może mieć zastosowanie orzecznictwo dotyczące zadośćuczynienia z art. 445 § 1 k.c.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Myszka

w sprawie z powództwa G. M., H. M. przeciwko J. P. o odszkodowanie, zadośćuczynienie i rentę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 października 2014 r., skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 20 czerwca 2013 r.,

1. oddala skargę kasacyjną;

2. nie obciąża pozwanego kosztami postępowania kasacyjnego;

3. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego na rzecz pełnomocnika z urzędu radcy prawnego T. S. kwotę 900 zł (dziewięćset) powiększoną o kwotę podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 12 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy w B. zasądził od J. P. na rzecz powodów H. M. i G. M. po 15.000 złotych na rzecz każdego z powodów wraz z ustawowymi odsetkami od 5 marca 2012 r. do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części.