w przypadku transakcji dokonywanych przez osobę fizyczną na rynku kapitałowym, ocena, czy dana osoba działa jako konsument, wymaga indywidualnej analizy okoliczności zawarcia umowy, w tym celu i charakteru działalności inwestycyjnej, bez automatycznego wykluczania statusu konsumenta na podstawie regularności transakcji czy specjalistycznej wiedzy w danej dziedzinie.
W kontekście prawa podatkowego, wykonywanie władzy rodzicielskiej, którego definicji należy szukać w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, wiąże się nie tylko z formalnym posiadaniem praw rodzicielskich, ale także z faktycznym sprawowaniem opieki nad dzieckiem. Samo regularne płacenie alimentów nie jest równoznaczne z faktycznym wykonywaniem władzy rodzicielskiej.
W sprawach dotyczących zarzutów o naruszenie dóbr osobistych w kontekście krytyki działalności publicznej lub społecznej, oceny krytyczne mogą być uznane za naruszające dobra osobiste, jeśli nie opierają się na solidnej podstawie faktycznej oraz brakuje im rzetelności, nawet w sytuacjach, gdy osoba krytykowana pełni funkcje społeczne lub publiczne. Wolność wyrażania opinii nie stanowi nieograniczonego
W sprawach dotyczących wypadków przy pracy, odpowiedzialność za szkodę może być modyfikowana przez stopień przyczynienia się poszkodowanego do powstania tej szkody, nawet jeśli pracodawca nie dopełnił swoich obowiązków w zakresie szkolenia BHP i zapewnienia odpowiednich środków ochrony. Sąd oceniając stopień przyczynienia się poszkodowanego, bierze pod uwagę nie tylko zaniedbania ze strony pracodawcy
1. Zawarcie umowy użyczenia lokalu przez współwłaściciela nieruchomości, który z mocy umowy o podziale nieruchomości do użytkowania (art. 206 Kodeksu cywilnego) wyłącznie korzysta z części budynku, w którym znajduje się ten lokal, nie jest czynnością zarządu rzeczą wspólną. To samo odnieść trzeba do użyczenia rzeczy wspólnej, z której zgodnie z art. 206 k.c. współwłaściciel korzysta w całości, gdyż
1. Dobra osobiste obejmują wartości niemajątkowe ściśle związane z człowiekiem, w tym jego fizyczną i psychiczną integralność oraz twórczą działalność. Sąd podkreślił, że dobra osobiste są chronione niezależnie od ich definicji lub zamkniętego katalogu, co jest zgodne z art. 23 Kodeksu cywilnego. 2. W kontekście art. 448 Kodeksu cywilnego, zasądzenie sum pieniężnych na cel społeczny służy kompensacji
W przypadku umów zawieranych z udziałem konsumentów, niedozwolone postanowienia umowne, naruszające zasady współżycia społecznego, nie wiążą konsumenta, a skutkiem ich uznania za niedozwolone jest konieczność rozliczenia roszczeń obu stron umowy, stosując teorię dwóch kondykcji, zgodnie z art. 410 § 1 i 2 k.c., co znajduje zastosowanie niezależnie od faktu, czy umowa upada w całości, czy też pozostaje
W przypadku umowy o pracę istnieją ograniczenia wynikające z natury stosunku prawnego oraz ustawy, co oznacza, że umowa o pracę nie może być zawarta w sposób sprzeczny z przepisami prawa oraz zasadami współżycia społecznego.
Przejście zakładu pracy na innego pracodawcę, zgodnie z art. 231 k.p., skutkuje automatycznym wstąpieniem nowego pracodawcy w prawa i obowiązki poprzednika, niezależnie od statusu budżetowego jednostki. W takim przypadku, zasady określone w ustawie o finansach publicznych odnoszące się do likwidacji jednostki budżetowej nie znajdują zastosowania. Odpowiedzialność nowego pracodawcy obejmuje również
Kluczowe dla rozstrzygnięcia, czy osoba podlega ubezpieczeniom społecznym, jest faktyczne i rzeczywiste wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy, a nie samo formalne zawarcie umowy o pracę. Umowa o pracę, która nie wiąże się z rzeczywistym jej wykonywaniem, nie stanowi podstawy przystąpienia do ubezpieczeń społecznych, nawet jeżeli występują takie formalności jak wypłata wynagrodzenia czy opłacanie
1. Organy rentowe mają prawo do kwestionowania tytułu ubezpieczenia społecznego, podstawy wymiaru składek oraz badania, czy zawarcie umowy nie miało na celu obejścia prawa. 2. Czynności prawne, które mogą być uznane za nieważne w zakresie prawa ubezpieczeń społecznych, nie mogą jednocześnie być uznane za nieważne z powodu pozorności i obejścia prawa.
1. Klauzula umowy kredytowej przewidująca przeliczanie kredytu i rat w oparciu o kurs franka szwajcarskiego ustalany jednostronnie przez bank jest nieważna, gdyż brak w niej jasnego powiązania z kursem niezależnym od stron umowy, co czyni ją niejednoznaczną i podlegającą kontroli na podstawie art. 385 (1) Kodeksu cywilnego. 2. Waloryzacja świadczeń pieniężnych kursem waluty obcej w umowie kredytowej
W przypadku umów kredytowych opartych na walutach obcych, nieważność przelicznika walutowego nie prowadzi do unieważnienia całej umowy, lecz umożliwia zastąpienie go przelicznikiem wynikającym z przepisów prawa lub przepisów normatywnych, zgodnie z zasadami swobody umów i ochrony interesów konsumentów.
1. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego, bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. 2. W przypadku wytoczenia powództwa, przerwanie biegu
1. Zastosowanie mechanizmu rynkowego udzielanych kredytów, opartego na wskaźniku LIBOR, nie ma swojego rynkowego uzasadnienia i przekłada się na nierówne traktowanie kredytobiorców. 2. Stosowanie przepisów dyspozytywnych lub ustalonych zwyczajów jest niezbędne do funkcjonowania umów w Polsce, a brak wskazania podstawy prawnej do stosowania kursu NBP może uniemożliwić skarżącym składanie zarzutów kasacyjnych
1. Zasada zwrotu nadpłaconego czynszu dzierżawnego w przypadku wcześniejszego zakończenia dzierżawy znajduje zastosowanie niezależnie od okoliczności jej zakończenia, o ile strony nie uregulowały inaczej tej kwestii w umowie. 2. W przypadku wywłaszczenia majątku dzierżawcy, odpowiedzialność dzierżawcy ogranicza się do wysokości otrzymanego odszkodowania.
Nadzwyczajna zmiana stosunków, wynikająca z ewolucji społeczno-gospodarczej i implementacji prawa unijnego, usprawiedliwia interwencję sądu w stosunku zobowiązaniowym umowy ubezpieczenia komunikacyjnego na podstawie artykułu 357(1 ) Kodeksu Cywilnego w celu dostosowania sumy gwarancyjnej do nowych realiów społecznych, z poszanowaniem interesów obu stron umowy.
